مشخصات پژوهش

عنوان	متاآنالیز تعیین سطح مناسب پروتئین خام در استارتر گوساله های شیری: اثرات بر روی خوراک مصرفی، افزایش وزن روزانه و معیارهای بیومتریک
نوع پژوهش	طرح پژوهشی خاتمه‌یافته
کلیدواژه‌ها	گوساله، سطح پروتئین خام، متاآنالیز، عملکرد
چکیده	هدف ما از این مطالعه ارزیابی سه دامنه سطوح مختلف پروتئین خام استارتر بر روی عملکرد و رشد گوساله های شیری با استفاده از روش متاآنالیز بود. یک بانک اطلاعات از 13 مقاله چاپ شده با کمک موتورهای جستجوگر Pub Med، Scopus و GoogleScholar از سال 1973 تا 2021 جمع آوری شد که شامل 17 مطالعه، 140 تیمار و 893 رأس گوساله شیری هلشتاین بود. گوساله ها به یکی از سه تیمار زیر اختصاص یافتند: 1) سطح پروتئین خام کم تر از NRC (18%>؛ LCP)؛ 2) سطح پروتئین خام NRC (% 9/19- 18؛ NCP)؛ 3) سطح پروتئین خام بالاتر از NRC (20%≤؛ HCP). وزن بدن در زمان شیرگیری برای هر دوی گوساله های تغذیه شده با تیمار NCP و HCP بیشتر بود (01/0> P) اما پس از شیرگیری در تیمار HCP و LCP بیشتر بود (01/0> P). ماده خشک مصرفی بین تیمارها اختلافی نداشت. استارتر مصرفی برای گوساله های تغذیه شده با سطوح بالاتر پروتئین خام (NCP و HCP) در پیش از شیرگیری بیشتر بود (02/0= P). پروتئین فراهم شده توسط شیر پیش از شیرگیری در تیمارهای تغذیه شده با سطوح بالاتر پروتئین خام (NCP و HCP) در مقایسه با تیمار LCP بیشتر بود (01/0> P) اما پروتئین فراهم شده توسط استارتر پیش از شیرگیری در تیمار HCP در مقایسه با سایر تیمارها بیشتر بود (01/0> P). غلظت گلوکز خون با افزایش سطح پروتئین خام (NCP و HCP) به طور معنی داری افزایش یافت (01/0> P) اما غلظت نیتروژن اوره ایی خون (BUN) در تیمار تغذیه شده با HCP در مقایسه با سایر تیمارها افزایش یافت (01/0> P). غلظت کل اسیدهای چرب فرار شکمبه (TSCFA) با افزایش سطح پروتئین خام افزایش یافت (01/0> P). تحت شرایط این مطالعه، سطح پروتئین خام استارتر تغذیه شده به گوساله های شیری که توسط NRC 2001 پیشنهاد شده (18-20 درصد)، کافی می باشد و مقادیر بالاتر مزیت اضافی نخواهد داشت.
پژوهشگران	داود زحمتکش (همکار)، محمد حسین مرادی (همکار)، امیر حسین خلت آبادی فراهانی (همکار)، احسان محجوبی (همکار)، مهدی کاظمی بنچناری (همکار)، مهدی حسین یزدی (مجری)