مهدی حسین یزدی

مطالعه حاضر به منظور بررسی نوع غله (ذرت در برابر جو) و همچنین سطح پروتئین جیره استارتر (19 در برابر 21 درصد بر اساس ماده خشک) بر عملکرد، رشد، قابلیت هضم مواد مغذی و متابولیت های خونی در گوساله های شیری نژاد هولشتاین صورت گرفت. تعداد 40 راس گوساله هولشتاین سه روز بعد تولد و با وزن 3/39 کیلوگرم در قالب طرح فاکتوریل 2 در 2 در نظر گرفته شدند. فاکتورهای مربوط به آزمایش برابر نوع غله (ذرت در برابر جو)، و سطح پروتئین جیره (190 در برابر 220 گرم در کیلوگرم ماده خشک) در نظر گرفته شد. چهار تیمار به صورت ذرت با پروتئین کمتر یا 190 گرم در کیلوگرم (CG-LCP)، ذرت با سطح پروتئین بالاتر یا 220 گرم در کیلوگرم (CG-HCP)، جو با پروتئین کمتر یا 190 گرم در کیلوگرم (BG-LCP) و جو با پروتئین بالاتر یا 220 گرم در کیلوگرم (BG-HCP) بودند. گوساله ها در حد اشتها تغذیه شدند و دسترسی آزاد به آب و استارتر داشتند. همه گوساله ها در روز 60 از شیر گرفته شدند و مطالعه در روز 70 به پایان رسید. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که نوع غله و سطح پروتئین بر مصرف استارتر تاثیری نداشته است. همچنین افزایش وزن گوساله ها نیز تحت تاثیر نوع غله و یا سطح پروتئین قرار نگرفته است. از طرف دیگر استفاده کردن از جو سبب بهبود وضعیت بازدهی جیره های استارتر شده است و دام های مصرف کننده جیره های استارتر حاوی جو تمایل به بازدهی بیشتر نسبت به مصرف کنندگان ذرت داشته اند. هیچ یک از فراسنجه های تولیدی تحت تاثیر سطح پروتئین مصرفی قرار نگرفتند. نتایج مربوط به فراسنجه های رشد نشان داد که ارتفاع جدوگاه و ارتفاع هیپ در گوساله هایی که سطح پروتئین بالاتر را دریافت کرده بودند بزرگتر بود. همچنین ارتفاع جدوگاه و ارتفاع هیپ تحت تاثیر نوع غله قرار گرفته و دام های مصرف کننده جو دارای ارتفاع جدوگاه و هیپ بالاتری نسبت به دام های مصرف کننده ذرت بودند. فراسنجه های دیگر رشد تحت تاثیر قرار نگرفته بودند. در مورد متابولیت های خون نتایج پژوهش حاضر نشان داد که غلظت نیتروژن اوره ای خون در گوساله هایی که ذرت دریافت کرده بودند افزایش داشت. همچنین غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات در خون گوساله هایی که غله جو استفاده کرده بودند افزایش نشان داد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد علیرغم اینکه نوع غله تاثیر چندانی بر عملکرد حیوان نداشته است اما زمانی که جو با سطح پروتئین بالاتر (220 گر