مشخصات پژوهش

عنوان	کاربرد نانوذرات اکسید روی و مس به همراه پوشش کربوکسی متیل سلولز برای کاهش پوسیدگی پس از برداشت ناشی از Botrytis cinerea در خیار گلخانه ای
نوع پژوهش	مقاله ارائه‌شده
کلیدواژه‌ها	خیار، نانو ذرات، بوتریتیس، عمر پس از برداشت.
چکیده	کاهش تلفات پس از برداشت خیار توسط ترکیبات دوستدار محیط زیست و سالم برای کشاورزان و مصرف کنندگان اهمیت زیادی دارد. استفاده از نانو ذرات فلزی به همراه پوشش های بیوفیلم قابل خوراکی یکی از ترکیبات دوستدار محیط زیست جهت افزایش عمر انبارمانی محصولات باغبانی می باشد. از این رو تأثیر تیمار پس از برداشت نانو ذرات اکسید روی و اکسید مس ستنز شده به روش سبز در چهار غلظت0 ،5/0 ،5/1 و 3 درصد به همراه تیمار پوشش بیوفیلم کربوکسی متیل سلولز (CMC) در دو سطح عدم کاربرد و کاربرد جهت مهار رشد قارچ بوتریتیس روی برش های خیار گلخانه ای رقم "سبا " در دو دمای 15 و 23 درجه سانتیگراد مورد ارزیابی قرار گرفت. اندازه گیری اثرات تیمارهای بکار رفته روی برش های خیار گلخانه ای به صورت ظاهری بررسی گردید. نتایج نشان داد که افزایش دما میزان فعالیت قارچ و تخریب بافت خیار را بالا می برد و میوه های انبار شده در دمای 23 درجه سانتی گراد نسبت به میوه های انبار شده در دمای 15 درجه سانتیگراد دچار زوال بیشتری شدند. در دمای 23 درجه سانتیگراد برش های خیار دارای تیمار نانوذرات اکسید روی و مس بکار رفته بدون پوشش بیوفیلم کربوکسی متیل سلولز کامل سیاه شدند و از بین رفتند. استفاده از پوشش بیوفیلم CMC اثر بازداندگی از رشد قارچ بوتریتیس را در تیمارهای نانوذرات اکسید روی و مس به طور قابل توجهی افزایش داد و از رشد قارچ جلوگیری نمود. در پایان توصیه می گردد جهت افزایش ماندگاری خیار از تیمار نانوذرات اکسید روی به همراه پوشش بیوفیلم کربوکسی متیل سلولز و دمای 15 درجه سانتیگراد استفاده گردد.
پژوهشگران	احمدرضا عباسی فر (نفر چهارم)، مریم احسنی ایروانی (نفر دوم)، حمیدرضا روستا (نفر سوم)، مهدی بیکدلو (نفر اول)