مشخصات پژوهش

عنوان	تأثیر تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر بیان ژن فاکتور القـاء شـونده بـا هیپوکسـی – یک آلفا (HIF-1α) بافت قلب و شاخص مقاومت به انسولین در موش های صحرایی دیابتی نوع 2
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده
کلیدواژه‌ها	تمرین با شدت بالا، HIF-1α، دیابت نوع2
چکیده	زمینه و هدف: یکی از شایع ترین بیماری های متابولیکی دیابت با ویژگی هیپرگلیسیمی و نارسایی عملکرد انسولین درون زاد می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر 10 هفته HIIT بربیان ژن HIF-1α در بافت قلب موش های صحرایی مبتلا به دیابتی نوع 2 بود. روش ها: در این مطالعه تجربی، 36 سر موش صحرایی ویستار با میانگین وزنی 58±200 گرم به طور تصادفی در گروه های کنترل، کنترل دیابتی و تمرین دیابتی قرار گرفتند. گروه تمرین دیابتی پس از القاء دیابت 10 هفته HIIT دریافت کردند. 24 ﺳﺎﻋﺖ ﭘﺲ از آﺧﺮﯾﻦ ﺟﻠﺴﮥ ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﺗﺸﺮﯾﺢ و سرم و بافت قلب موش‎های صحرایی جهت بررسی جمع آوری شدند. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0 درصد بررسی شدند. نتایج: نتایج پژوهش حاضر نشان داد دیابت نوع 2 باعث کاهش معنادار بیان ژن HIF-1α در بافت قلب موش های مبتلا به دیابت نوع2 می شود(001/0P=). با این حال HIIT باعث افزایش معناداربیان ژن HIF-1α در گروه دیابتی همراه با تمرین نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (001/0P=). همچنین نتایج نشان داد تمرینات HIIT باعث کاهش معنادارشاخص مقاومت به انسولین در گروه دیابتی همراه با تمرین نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (001/0P=). ازطرفی10هفته HIIT تأثیر معناداری بر وزن بطن چپ بافت قلب نداشت (05/0P>). نتیجه گیری: به طورکلی، بر اساس یافته های ما به نظر می رسد دیابت باعث کاهش معنادار بیان ژن HIF-1α در بافت قلب می شود و HIIT با افزایش حساسیت به انسولین و افزایش HIF-1α ممکن است از بافت قلب آنان محافظت کند.
پژوهشگران	ابولفضل بهرامسری (نفر چهارم)، عباس صارمی (نفر سوم)، کریم زهره وندیان (نفر دوم)، محمد پرستش (نفر اول)