|
عنوان
|
بررسی سطوح متفاوت پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه به پروتئین قابل تجزیه در شکمبه در جیره بره های پرواری تغذیه شده با سطح بالای فیبر
|
|
نوع پژوهش
|
طرح پژوهشی خاتمه‌یافته
|
|
کلیدواژه‌ها
|
کاه گندم، پروتئین قابل تجزیه، پروتئین غیر قابل تجزیه، بازدهی نیتروژن، بره پرواری
|
|
چکیده
|
جهت بررسی تاثیر استفاده از کنجاله سویا و کنجاله سویای فرآوری شده (عبوری شده) در جیره هایی بر پایه کاه گندم تعداد 18 راس بره نژاد فراهانی با میانگین وزن 27 کیلوگرم در سه تیمار (6 راسی) و در جایگاه های انفرادی تحت آزمایش قرار گرفتند. به این منظور عملکرد، تخمیر شکمبه ای، متابولیت های خون و آنزیم های کبدی و همچنین ویژگی های لاشه بعد از کشتار مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل سه تیمار بود که شامل منبع پروتئینی تامین شده از کنجاله سویا و منبع پروتئین کنجاله سویا با کنجاله سویای عبوری (50 به 50) و منبع پروتئین تامین شده از کنجاله سویای عبوری بود. نسبت پروتئین قابل تجزیه در شکمبه به پروتئین عبوری در جیره ها برابر 65:35، 60:40، و 55:45 به ترتیب برای تیمارهای 1، 2 و 3 بود. جیره پایه در هر سه تیمار حاوی 400 گرم در هر کیلوگرم کاه گندم بود. طول دوره آزمایش 70 روز بود و بره ها هر 10 روز یک بار توزین می شدند و مقدار مصرف خوراک روزانه نیز اندازه گیری می شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که مقدار مصرف خوراک و همجنین تغییرات وزن در تیمارهای مختلف تفاوت معنی داری نشان ندادند (05/0
|
|
پژوهشگران
|
علی ولی زاده (همکار)، عبدالفتاح سالم (همکار)، محمد حسین مرادی (همکار)، مهدی خدایی مطلق (همکار)، مهدی کاظمی بنچناری (مجری)
|