مشخصات پژوهش

عنوان	اثر دی- 2-اتیل هگزیل فتالات بر کاهش فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز بهدلیل کاهش بیان ژنهای دخیل در تمایز استئوژنیک بود
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده
کلیدواژه‌ها	تمایز به استئوبلاست، بیان ژن، سلولهای بنیادی مزانشیم مغزاستخوان، دی- 2-اتیل هگزیل فتالات، تمایز به استئوبلاست، کللاژن، بیان ژن
چکیده	هدف: دی-2-اتیل هگزیل فتالات(DEHP) به‫عنوان نرم کننده پلاستیک در صنایع غذایی و پزشکی استفاده شده و انسان‫ها با روش‫های متفاوت مانند تزریقات پزشکی در معرض این آلاینده قرار می‌گیرند. قبلا اثر غلظت‫های مختلف این آلاینده بر توانایی حیات، تکثیر و تمایز سلول‫های بنیادی مزانشیم مغزاستخوان رت ویستار (BMSCs) بررسی شده است. در این پژوهش مکانیسم اثر DEHP بر ژن‫های دخیل در تمایز BMSCs به استئوبلاست بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه‌ی تجربی BMSCs در محیط استئوژنیک با غلظت‫های 0 و100 میکرومولار از DEHP برای مدت 21 روز تیمار و از آزمون MTT جهت بررسی توانایی حیات و از آزمون آلیزارین رد، اندازه گیری فعالیت آلکالین فسفاتاز و تعیین غلظت کلسیم ماتریکس برای بررسی معدنی شدن استفاده شد. بیان ژن‌های دخیل در تمایز با تکنیک RT-PCR ارزیابی شد. نتایج: آنالیز آماری نشان داد که توانایی زیستی نیز با کاهش معنی‫دار (42 %) مواجه شد. همچنین کاهش تولید ماتریکس بر اساس کاهش میزان آلیزارین رد، غلظت کلسیم و فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز نشان داد که تمایز BMSCs به استئوبلاست در حضور DEHP کاهش معنی‫دار داشته است. ضمنا کاهش بیان ژن‌های ضروری مشاهده شد. نتیجه‌گیری: DEHP در مدت طولانی باعث کاهش معدنی ماتریکس تولید شده توسط سلول‫ها شده است و در نتیجه کاهش تمایز BMSCs به استئوبلاست می‫شود. از آن‫جا که DEHP در تهیه وسایل پزشکی و ظروف غذایی استفاده می‫شود، پیشنهاد می‫شود در مصرف این ترکیب محدودیت‌های قانونی اعمال شود. ‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬
پژوهشگران	جواد سرگلزائی (نفر سوم)، محمد حسین آبنوسی (نفر دوم)، زهرا شایگان فر (نفر اول)