عنوان
|
بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری در زوجین ناسازگار
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائهشده
|
کلیدواژهها
|
درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، تاب آوری هیجانی، ناسازگاری زناشویی
|
چکیده
|
برتابآوری هیجانی، همبستگی خانواده در زوجین (ACT) هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ناسازگار بود. جامعه آماری پژوهش کلیه زوجین ناسازگار شهر اراک بود که به منظور انجام این پژوهش 30 زوج مراجعه کننده به کلینیک روان شناختی بهاران شهر اراک به شیوه نمونه گیری طبقه ای و سپس از بین آن ها به شیوه نمونه گیری در دسترس در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون بود. ابزار مورداستفاده عبارت اند از پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر) 1976 (، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون ) 2003 ( ، گروه گواه طی 8 جلسه تحت درمان استفاده شد. SPSS قرار گرفتند. برای تجزیه تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس با استفاده از 22 )ACT( مبتنی بر پذیرش و تعهد مقدار ضریب اتا نشان می دهد، اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تابآوری هیجانی 42 درصد، نتایج به دست آمده نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند تاب آوری هیجانی، در زوجین ناسازگار را افزایش دهد.
|
پژوهشگران
|
بهمن یاسبلاغی شراهی (نفر سوم)، منصور عبدی (نفر دوم)، رخساره صیدمحمدی (نفر اول)
|