مشخصات پژوهش

عنوان	تأثیر تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر نسبت آدیپونکتین به لپتین و پروتئین واکنش گر-C در موش‎های صحرایی پس از القاء دیابت استرپتوزوتوسین – نیکوتین آمید
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده
کلیدواژه‌ها	دیابت نوع 2، نسبت آدیپونکتین به لپتین ، پروتئین واکنش گر-C، تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT)
چکیده	چکیده مقدمه: تغییرات در آدپیوکین های پلاسما و پارامترهای التهابی در دیابت نوع 2، به علت چاقی و به طور مستقیم با وضعیت دیابت ارتباط دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر نسبت آدیپونکتین به لپتین و پروتئین واکنش گر-C (CRP) در موش های دیابتی نوع 2 بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 42 سر موش صحرایی از نژاد ویستار در محدوده وزنی 54±205 به سه گروه (کنترل سالم، کنترل دیابتی و دیابتی همراه تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT)) بطور تصادفی تقسیم شدند. گروه دیابتی تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) یک هفته بعد از القاء دیابت، به مدت 10 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) را به وسیله تردمیل انجام دادند. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه سرم خون موش‎های صحرایی جهت بررسی متغیرهای خونی جمع آوری شد. داده‎ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﯾﮏ ﻃﺮﻓﻪ (one-way ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی در سطح 05/0≤ P بررسی شدند. یافته ها پژوهش: القاء دیابت توسط استرپتوزوتوسین - نیکوتین آمید منجر به کاهش معنادار آدیپونکتین (000/0P=) و لپتین (000/0P=) و افزایش معنادار پروتئین واکنش گر-C (000/0P=) در گروه کنترل دیابتی نسبت به گروه کنترل سالم شد. 10هفته تمرین HIIT موجب کاهش معنادار در قند خون ناشتا (010/0P=)، پروتئین واکنش گر-C (024/0P=) و افزایش معنا‎دار سطوح سرمی لپتین (001/0P=) و آدیپونکتین (042/0P=) در گروه تمرین HIIT نسبت به گروه کنترل دیابتی شد. بحث و نتیجه گیری: به نظر می‎رسد تمرین HIIT از طریق تغییر در سطوح سرمی آدیپونکتین و لپتین موجب بهبود التهاب (پروتئین واکنش گر-C) در موش‎های صحرایی دیابتی نوع 2 می‎شود. در تحقیق حاضر 10 هفته تمرین HIIT موجب افزایش نسبت آدیپونکتین به لپتین و متعاقب آن کاهش پروتئین واکنش گر-C شد.
پژوهشگران	عباس صارمی (نفر دوم)، محمد پرستش (نفر اول)