هدف: سالمندی فرایندی طبیعی در زندگی انسان و حاصل فرسایش تدریجی ارگان های حیاتی در بدن است. افتادن یا زمین خوردن به عنوان مشکلی شایع که تمام ابعاد سلامتی سالمندان را تحت تاثیر قرار می دهد، معرفی شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرین های محوری فرونتال بر تعادل و هماهنگی زنان سالمند است. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی است. نمونه آماری این تحقیق را 33 زن سالمند شهرستان دهدشت با دامنه سنی 60-75 سال تشکیل داده اند که به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه کنترل (15) و تجربی (18) قرار گرفتند. به منظور ارزیابی هماهنگی از آزمون تاندوم گیت و برای ارزیابی تعادل ایستا و پویا به ترتیب از آزمون های تعادلی لک لک و آزمون برخاستن و رفتن قبل و بعد مداخله استفاده شد. گروه تجربی به انجام یک دوره تمرین محوری فرونتال هشت هفته ای (سه جلسه در هفته و هر جلسه یک ساعت) پرداختند و گروه کنترل فعالیت روزانه خود را انجام دادند. برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد از آمار توصیفی و برای بررسی و تحلیل داده ها از تی مستقل در سطح معنی داری 05/0 P≤ استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه کنترل و تجربی در آزمون های هماهنگی و تعادل در پیش آزمون اختلاف معنی داری وجود ندارد اما در پس آزمون، گروه تجربی عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل نشان داد. نتایج تی همبسته نیز اختلاف معنی داری بین پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربی در آزمون های هماهنگی و تعادل را نشان داد. در حالی که بین پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که برنامه تمرین های محوری فرونتال بر بهبود تعادل و هماهنگی در زنان سالمند مؤثر است؛ بنابراین به نظر می رسد تمرین های محوری فرونتال روش تمرینی سودمندی جهت بهبود تعادل و هماهنگی باشد و بر اساس نتایج محور فرونتال خطر افتادن و هزینه های درمانی وابسته به آن را کاهش دهد.
