اﯾﻦ آزﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺳﻄﻮح ﻣﺨﺘﻠﻒ فرمهای مختلف سلنیوم ﺑﺮ ﻋﻤﻠﮑﺮد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه های خونی بلدرچین در تنش تراکم اجرا شد. این تحقیق به صورت طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و هر تیمار چهار تکرار بیست قطعه ای بلدرچین ژاپنی سه روزه انجام گرفت و تیمارها به شرح زیر می باشد: تیمار 1 (کنترل مثبت (40 پرنده در هر متر مربع))، تیمار 2 (کنترل منفی- تنش تراکم(80 پرنده در هر متر مربع))، تیمار 3 (کنترل منفی همراه با 5/0 میلیگرم در کیلوگرم سلنومتیونین(Met-Se))، تیمار 4 (کنترل منفی همراه با 1 میلیگرم در کیلوگرم سلنومتیونین(Met-Se))، تیمار 5 (کنترل منفی همراه با 5/0 میلیگرم در کیلوگرم سلنیوم مخمری(Yeast-Se))، تیمار 6 (کنترل منفی همراه با 1 میلیگرم در کیلوگرم سلنیوم مخمری (Yeast-Se)). طول دوره پرورش برای بررسی عملکرد از 3 تا 35 روزگی بود. تمام جیره های آزمایشی دارای انرژی متابولیسمی یکسان، حاوی حداقل مواد مغذی توصیه شده بودند. نتایج آزمایش نشان داد تیمارهای آزمایشی تاثیر معنی داری بر وزن بدن در 21 و 42 روزگی داشتند، در بین تیمارهای آزمایشی، تیمارهای حاوی 5/0 و 1 میلیگرم در کیلوگرم سلنوییست دارای بیشترین وزن بدن در این دوره ها بودند. اثر تیمارهای مختلف آزمایشی بر ضریب تبدیل خوراک در دوره 21 تا 42 روزگی معنی دار بود (05/0P<)، روند مشابه ضریب تبدیل در دوره 1 تا 21 روزگی نبود. اثر تیمارهای مختلف آزمایشی بر صفات مورد بررسی شامل وزن نسبی کبد، قلب، طحال، سنگدان و پیش معده در این جدول تاثیر معنی داری مشاهده نشده است در کل به نظر می رسد استفاده از مکمل سلنوییست در تیمار کنترل منفی میتواند صفات عملکردی را در کل دوره بهبود دهد و این تاثیر در سطح 1 میلیگرم در کیلوگرم سلنوییست بهتر و واضحتر است.
