محمد حسین مرادی

مطالعه حاضر تاثیر افزایش سطح پروتئین مصرفی نسبت به دامنه توصیه شده توسط NRC، با استفاده از منبع پروتئین قابل تجزیه (RDP) و یا غیر قابل تجزیه در شکمبه (RUP) را بر عملکرد، متابولیت های خونی، هورمون انسولین و آنزیم های کبدی گوساله های نر در حال رشد هلشتاین را مورد مقایسه قرار داده است. تعداد 36 راس گوساله نر هلشتاین با میانگین وزن 7/167 و میانگین سن 21 هفتگی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار (12 راس دام در هر تیمار) قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل؛ 1) جیره شاهد (CON) که با سطح پایه پروتئین در دامنه توصیه شده NRC بود (18/13 درصد)؛ 2) سطح پروتئین 9/14 درصد تامین شده با منبع پروتئین قابل تجزیه در شکمبه (RDP)؛ 3) سطح پروتئین 9/14 درصد تامین شده با منبع پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه (RUP). کنجاله سویا به عنوان منبع RDP و پودر گوشت به عنوان منبع RUP در نظر گرفته شدند. طول دوره آزمایشی 9 هفته بود. نتایج نشان داد که خوراک مصرفی و افزایش وزن گوساله ها تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0