در سالهای اخیر استفاده از منابع تغذیه کلیدزنی در صنعت گسترش بسیاری یافته است. بنابراین ارائه توپولوژیهای جدید مبدل های کلیدزنی DC–DC به منظور بهبود عملکرد این منابع مورد توجه قرار گرفته است. مبدلهای کلیدزنی به سه دسته کلی مبدلهای منبع ولتاژ و مبدلهای منبع جریان و مبدل های منبع امپدانس تقسیم بندی میشوند. از آنجایی که برخی از منابع تجدیدپذیر مانند پیلهای سوختی دارای ولتاژ خروجی پایین و متغیر با بار هستند، استفاده از مبدلهای DC–DC که موجب افزایش سطح و تثبیت ولتاژ خروجی شود، از اهمیت زیادی برخوردار است. یکی از مزیتهای اصلی مبدلهای منبع امپدانس نسبت به مبدلهای منبع ولتاژ و مبدل های منبع جریان، بهرهی ولتاژ بالاتر است که به طراحان اجازه می دهد از ترانسفورمرهای با تعداد دور پایینتر در توپولوژی مدارهای خود استفاده کنند. امروزه کاهش حجم و وزن منابع تغذیه کلیدزنی در طراحی آن ها از اهمیت زیادی برخوردار است، بنابراین فرکانس کلیدزنی بالا برای پیاده سازی منابع توان استفاده می گردد. اما به کارگیری فرکانسهای بالا سبب افزایش تلفات کلیدزنی و نیز کاهش راندمان مدار میشود. لذا تکنیکهای کلیدزنی نرم برای حل این مشکلات به کار گرفته می شود. از طرفی استفاده از تکنیکهای کلیدزنی نرم راه حل مناسبی جهت کاهش نویز رادیویی(RFI)1 و نویز الکترومغناطیسی (EMI)2 است.
