مهدی خدایی مطلق

هدف از این مطالعه بررسی اثر ترکیبی PMSG و GnRH در برنامه همزمانی فحلی در فصل تولید مثل در میش های نژاد فراهانی بود. 40 رأس میش نژاد فراهانی با میانگین وزنی 55/0±97/48 کیلوگرم و میانگین نمره وضعیت بدنی 3/0±04/3 برای همزمانی فحلی به مدت 10 روز سیدرگذاری شده و در روز صفر، 2 میلی لیتر PGF2α به آن ها تزریق شد و به صورت تصادفی به 4 گروه تقسیم بندی شدند.گروه شاهد (10=n) هیچ تیماری دریافت نکردند. میش های گروه 2 همزمان با سیدر برداری به مقدار 150 واحد هورمون PMSG و 1 میلی لیتر بوسرلین استات که آگونیست هورمون GnRH است را بصورت عضلانی تزریق شدند. میش های گروه 3 همزمان با سیدر برداری به مقدار 100 واحد هورمون PMSG و 2 میلی لیتر بوسرلین استات بصورت عضلانی تزریق شدند. میش های گروه 4 همزمان با سیدر برداری به مقدار 300 واحد هورمون PMSG و 5/0 میلی لیتر بوسرلین استات بصورت عضلانی تزریق شدند. بعد از سیدربرداری میش ها فحل یابی شدند و با قوچ های نژاد فراهانی جفت گیری کردند. پس از زایمان فراسنجه هایی مورد بررسی قرار گرفت. نرخ فحلی در تمام گروه ها یکسان بود P˃0.05)). بیشترین چند قلوزایی برای گروه 4 بود (7/1 بره به ازای هر میش) که با تمام گروه ها تفاوت معنی داری داشت P˂0.05)). نرخ آبستنی یکسانی بین تیمار ها مشاهده شد P˃0.05)). میزان گلوکز و پروژسترون گروه 4 که حاوی 300 واحد PMSG و 5/0 میلی لیتر GnRH بوده، به طور معنی داری پایینتر از 3 گروه دیگر بود P˂0.05)). تفاوت معنی داری بین وزن بره های متولد شده دیده نشد. تفاوت معنی داری در میزان سقط و مرده زایی بین تیمار ها وجود نداشت P˃0.05)). نتایج مطالعه نشان داد که استفاده ترکیبی از دو هورمون PMSG و GnRH در برنامه همزمانی فحلی می تواند نرخ بره زایی را نزدیک 7/0 بالاتر ببرد.