هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی ارتباط ناهنجاریهای قامتی با کیفیت زندگی و خودکارآمدی نابینایان و کمبینایان بود. زن )که زیر نظر انجمن 52 مرد و 48 سال شامل 34 نفر از افراد نابینا و کمبینا (با میانگین سن 100 مواد و روشها: تعداد نابینایان و کمبینایان شهر اراک بودند، به صورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند .برای سنجش ناهنجاریهای قامتی از آزمون sf برای ارزیابی کیفیت زندگی از پرسشنامه کیفیت زندگی ،نیویورک - و ارزیابی خودکارآمدی از پرسشنامه خودکارآمدی شرر 36 ( استفاده شد. پرسش نامه ها با مصاحبه تکمیل شد. نتایج با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون Sherer general self efficacy) و رگرسیون خطی تحلیل شد. یافتهها: نتایج نشان داد که کیفیت زندگی در افراد مطلوب بود اما خودکارآمدی در حد متوسط بود. بین ناهنجاریهای قامتی P 0/05( با کیفیت زندگی و خودکارآمدی در نابینایان و کمبینایان ارتباط معکوس و معناداری وجود دارد < .)همچنین ناهنجارهای .)P=0/02( قامتی به صورت معکوس پیشبینیکننده معناداری برای متغیرهای کیفیت زندگی و خودکارآمدی بود نتیجهگیری: به طور کلی نتایج نشان داد که ارزیابی ناهنجاریهای قامتی در افراد کمبینا و نابینا از اهمیت ویژهای برخوردار است و افراد دارای ناهنجاریها قامتی بیشتر، دارای خودکارآمدی و کیفیت زندگی پایینتری هستند .شناسایی این ناهنجاریها و اصلاح آنها نقش موثری در افزایش کیفیت زندگی و خوکارآمدی این افراد دارد.
