سید حسن حسینی از شاعران موفق و برجسته در دو سه دهه ی اخیر ایران است که اشعار او با وجود حجم اندک، نیاز به تأمل زیاد دارد و از زوایای گوناگون قابل بررسی است. این موضوع را مجموعه های شعری او به اثبات می رساند. یکی از این زوایا، تحلیل و بررسی محتوایی و ساختاری اشعار اوست که بازبینی و بازخوانی آن می تواند ما را به جریان شناسی شعر معاصر و به ویژه شعر انقلاب و جنگ رهنمون باشد. مسئله ورویکرداصلی این پژوهش، شناسایی و تبیین ساختار بیرونی و نظام درونی اشعارسیدحسن حسینی از طریق شناسایی عناصر تشکیل دهنده ی متن و روابط درونی و بیرونی این عناصر است. برای دستیابی به چنین هدفی، نخست با توجه به قالب و ساختار شعر، عوامل برجسته سازی یک متن و دیدگاه های ساختارگرایی، مواردی را در خصوص این عناصر، بیان داشته و سپس به بررسی موضوعی و محتوایی اشعار سید حسن حسینی پرداخته شده است. از آنجا که ساختار و شالوده ی هر متن، به انسجام اعضاء و عناصر تشکیل دهنده آن بستگی دارد، پژوهنده بر آن است تا این انسجام را در اشعار سید حسن حسینی در دو بخش انسجام بیرونی و درونی بررسی نماید. در بحث ساختار نظم، قاعده افزایی ها به شکل توازن های آوایی، واژگانی و نحوی مورد بررسی قرار گرفته و برجستگی های شعری و هنری شاعر، زیر عنوان هنجارگریزی بررسی شده است. کیفیت میزان استفاده ی شاعر از موارد یاد شده را در بیان و نمایش زیباتر مفاهیم اعتقادی و دستاوردهای تجربی اش همچون؛ شناخت خدا و هستی و ائمه ی اطهار و جنگ و جهاد و... مورد کنکاش و پژوهش بوده است.
