دراین پژوهش فولاد نایترایدینگ 8550/1 DIN در دو حالت قبل و بعد از نیتروژن دهی سطحی، با فرآیند قوسی تنگستن-گاز، توسط چهار نوع پر کننده (L 309ER،S 80 ER، 312ER،3-NiCr ER) جهت پیدا کردن بهترین شرایط برای جوشکاری، (قبل یا بعد ازنیتروژن دهی) و نیز بهترین فلز پر کننده، جوشکاری و بررسی شد. جوشکاری این فولادها با پر-کننده L309ER با توجه به نتایج بدست آمده، فقط در حالت قبل از نیتروژن دهی و با توجه به مشخصات، فلز جوش حاصل از این نوع پرکننده، مجاز است. در حالتی که سطوح لبه اتصال نیتروژن دهی شده باشد به علت تغییرات ریز-ساختاری در فلز جوش نمی توان از آ ن استفاده کرد. پرکننده ازنوع 312ER دارای نسبت کرم معادل به نیکل معادل بیشتری نسبت به L309ER است و در حالت قبل و بعد ازنیتروژن دهی فلز پایه، با کنترل در صد امتزاج فلز پایه در حد کمتر از 30 در صد، می توان از این پرکننده استفاده کرد. پر کنندهS 80 ER دارای بالاترین سختی و استحکام فقط در شرایط قبل از نیتروژن دهی در بین نمونه هاست و برای کاربرد های سایشی بدون نیاز به انعطاف پذیری بالا، در حالت قبل از نیتروژن دهی بهترین گزینه می باشد. پر کننده از نوع 3-NiCr ER در شرایط قبل و بعداز نیتروژن دهی فلز پایه برای کاربرد هایی که نیاز به سختی و استحکام بالایی نباشد با مزیت انعطاف پذیری و قابلیت کاربری در محدوده دمایی وسیع تر از بقیه پر کننده ها می تواند انتخاب شود. نکته حائز اهمیت دیگر اینکه درآزمون کشش، قطعات نیتروژن دهی شده، تمایل به گسست از فصل مشترک جوش و فلز پایه، با تحمل تنش خیلی کمی داشتند که این بیان کننده، عدم تمایل سطح نیتروژن دهی شده به اختلاط بافلز پر کننده ودرنتیجه، کاهش شدید استحکام اتصال در قطعات نیتروژن دهی شده، می باشد. این در حالی است که قطعات جوشکاری شده درحالت قبل ازنیتروژن دهی فلز پایه عملکرد بهتری درآزمون کشش داشتند. بهتر است تا حد امکان، جوشکاری این فولادها را، قبل از نیتروژن دهی فلز پایه انجام داده و در تعمیر قطعات معیوب میزان نیتروژن سطوح لبه اتصال را به حداقل رساند. در کل پر کننده 312ER به عنوان بهترین نوع فلز پر کننده، در بین پرکننده های مورد بررسی در این پژوهش، معرفی می گردد.
