روش تحقیق:این مطالعه از نوع نیمه تجربی با کد اخلاق IR.ARAKMU.REC.1397.241 بر روی ورزشکاران شهرستان بروجن به انجام رسید.45 نفر ورزشکار که مبتلابه بی ثباتی عملکردی مچ پا بودند، به صورت تصادفی به سه گروه تمرینات تعادلی، تمرینات تکنولوژی واقعیت مجازی و کنترل تقسیم شدند. از آزمودنی ها تست های لک لک )تعادل ایستا ( ، تست Y )تعادل پویا( و تست تاندم گیت (هماهنگی) به عمل آمد. گروه تمرینات تعادلی یک دوره تمرین هشت هفته ای )سه جلسه در هفته( پرداختند همچنین به گروه تکنولوژی واقعیت مجازی نیز یک دوره تمرین هشت هفته ای )سه جلسه در هفته( توسط VR BOX داده شد.برای تحلیل نتایج آماری آمار توصیفی (میانگین،انحراف استاندارد و ...) واز آمار استنباطی (شاپیروویلک،تی همبسته،ANOVA) در سطح معنی داری 05/0P≤ استفاده شد. یافته ها:با توجه به نتایج آماری فصل چهارم حاصل از هشت هفته تمرینات واقعیت مجازی و تمرینات تعادلی نتایج نشان داد که در پس آزمون، گروه تکنولوژی واقعیت مجازی در آزمون تعادل ایستا، تعادل پویا (جهت قدامی) و هماهنگی عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل و گروه تمرینات تعادلی داشت. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این تحقیق، مؤید نقش تمرینات تکنولوژی واقعیت مجازی بر تعادل ایستا و پویا (قدامی) و هماهنگی ورزشکاران مبتلابه بی ثباتی عملکردی مچ پا بود که با توجه به پیشرفت تکنولوژی در علم ورزش و ساختار کم خطر تمرینات مجازی می توان این تکنولوژی تمرینی را به ورزشکاران،مربیان و متخصصان اصلاحی پیشنهاد داد.
