محمد پرستش

مقدمه: اندوتلین1 که به وسیله سلول های اندوتلیال عروقی ترشح می شود، به عنوان قوی ترین تنگ کننده عروقی شناخته شده است. هدف این تحقیق مطالعه تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی سطح پلاسما ی اندوتلین1 و رابطه آن با فشارخون مردان سالمند بود. روش: در این پژوهش نیمه تجربی 30 مرد سالمند (با میانگین سنی 08/8±28/62 سال، قد 85/6±170 سانتی متر، وزن 09/12±76 کیلوگرم، شاخص توده بدن 12/4±30/26 کیلوگرم بر مترمربع و نسبت دور کمر به لگن 4/0±92/0) به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 15نفره کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی 8 هفته تمرین مقاومتی، سه جلسه در هفته با شدت 45 تا 65 درصد یک تکرار بیشینه را انجام داند. قبل و بعد از 8 هفته تمرین، سطح پلاسما ی غلظت اندوتلین 1، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک اندازه گیری و ثبت شد. برای بررسی تغییرات درون گروهی از آزمون t همبسته و تفاوت های بین گروهی از آزمون t مستقل و برای بررسی رابطه بین اندوتلین1 و فشارخون از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. سطح معناداری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد 8 هفته تمرین مقاومتی موجب کاهش معنادار سطح پلاسما ی اندوتلین1 مردان سالمند شد (002/0P=). همچنین، 8 هفته تمرین مقاومتی موجب کاهش معنادار فشارخون سیستولیک مردان سالمند شد (001/0P=)، اما با توجه به کاهش مقدار کم فشار خون دیاستولیک بر اثر 8 تمرین مقاومتی نسب به پیش آزمون در گروه تجربی، این کاهش معنادار نبود (082/0P=). بین غلظت اندوتلین1 و فشارخون خون سیستولیک همبستگی مستقیمی و معناداری وجود داشت (510/0r=، 019/0P=). با این حال، بین غلظت اندوتلین1 وفشارخون دیاستولیک همبستگی مشاهده نشد (375/0r=، 105/0P=). نتیجه گیری: با توجه به کاهش سطح پلاسما ی اندوتلین1 و کاهش فشارخون بخصوص در فشارخون سیستولیک بر اثر تمرین مقاومتی و باتوجه به ارتباط بین سطح پلاسما ی اندوتلین1 با فشارخون سیستولیک، به نظر می رسد یک دوره تمرین مقاومتی با این شدت و حجم می تواند در کاهش فشارخون سیستولیک ودیاستولیک ونیز کاهش غلظت اندوتلین1 پلاسما به عنوان یک عامل خطر بیماری های قلبی- عروقی و ایجاد پرفشاری خون مردان سالمند مؤثر باشد.