محمد پرستش

چکیده زمینه و هدف: از آن جایی که اورکسین دریافت غذا و مصرف انرژی را تنظیم می کند، لذا هدف مطالعه حاضر تعیین اثر تمرین استقامتی و مقاومتی بر سطح سرمی اورکسین A، پروفایل لیپیدی و مقدار غذای مصرفی موش صحرایی سالم بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 36 سر موش صحرایی نر سالم با سن 8 هفته در محدوده وزنی 22±265 به طور تصادفی به سه گروه (کنترل، تمرین استقامتی و تمرین مقاومتی) تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته تمرینات استقامتی و مقاومتی منظم را انجام دادند. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، سرم خون موش‎ها جهت بررسی سطح سرمی اورکسین A و پروفایل لیپیدی جمع آوری شد. داده‎ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ واریﺎﻧﺲ یﮏ ﻃﺮﻓﻪ و آزمون تعقیبی Tukey تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: تمرین استقامتی (04/0P=) و مقاومتی (011/0P=) موجب کاهش معنی دار سطوح سرمی اورکسین A نسبت به گروه کنترل شد. تمرین استقامتی (012/0P=) و مقاومتی (023/0P=) باعث کاهش معنی دار شاخص مقاومت به انسولین نسبت به گروه کنترل شد. هم چنین کاهش معنی داری در سطح سرمی تری گلیسرید (001/0P=) و LDL (002/0P=) در گروه تمرین استقامتی و کاهش معنی داری در سطح سرمی تری گلیسرید (017/0P=) و افزایش معنی داری در HDL (011/0P=) در گروه تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. میانگین سطح غذای مصرفی در گروه تمرین استقامتی (03/0=P) و گروه تمرین مقاومتی (18/0=P) نسبت به کنترل بی تمرین نیز کاهش معنی داری یافت. نتیجه گیری: به نظر می‎رسد تمرین استقامتی و مقاومتی از طریق کاهش سطوح سرمی اورکسین A موجب کاهش غذای مصرفی و پروفایل لیپدی و شاخص مقاومت به انسولین می‎شود. واژه های کلیدی: اورکسین A، شاخص مقاومت به انسولین، پروفایل لیپیدی، تمرین استقامتی، تمرین مقاومتی، موش صحرایی