محمد پرستش

چکیده زمینه و هدف: شواهد نشان می دهد که اورکسین مصرف مواد غذایی، متابولیسم گلوکز و ترشح انسولین را تنظیم می کند. اورکسین ممکن است در پاتوژنز دیابت نوع 2 نقش داشته باشد، اما نقش آن در تأثیر فعالیت بدنی مشخص نیست. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر 10 هفته اثر تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر سطح سرمی اورکسین A و شاخص مقاومت به انسولین در موش‎های صحرایی دیابتی نوع 2 بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 36 سر موش صحرایی از نژاد ویستار با سن 8 هفته در محدوده وزنی 43±261 به سه گروه (کنترل سالم، کنترل دیابتی و دیابتی همراه تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بطور تصادفی تقسیم شدند. گروه دیابتی تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) یک هفته بعد از القاء دیابت، به مدت 10 هفته تمرینات HIIT منظم را به وسیله تردمیل انجام دادند. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین سرم خون موش‎های صحرایی جهت بررسی سطح سرمی اورکسین A و انسولین جمع آوری شد. داده‎ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﯾﮏ ﻃﺮﻓﻪ (one-way ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 توسط نرم افزار SPSS19 بررسی شدند. یافته ها: 10 هفته تمرین HIIT موجب کاهش معنادار در قند خون ناشتا (000/0P=)، انسولین (001/0P=) و شاخص مقاومت به انسولین (000/0P=) و افزایش معنا‎دار سطوح سرمی اورکسین A (039/0P=) در گروه تمرین HIIT نسبت به گروه کنترل دیابتی شد. نتیجه گیری: به نظر می‎رسد تمرین HIIT از طریق افزایش سطوح سرمی اورکسین A موجب بهبود شاخص مقاومت به انسولین در موش‎های دیابتی نوع 2 می‎شود. کلیدی واژه ها: دیابت نوع 2، اورکسین A ، شاخص مقاومت به انسولین، تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT).