به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف ترئونین و تعادل کاتیون-آنیون جیره در جیره های کم پروتئین بر مورفولوژی روده، جمعیت میکروبی روده و قابلیت هضم مواد مغذی جوجه های گوشتی، از تعداد 700 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه (سویه راس 308) به مدت 6 هفته در شرایط دمایی فصل تابستان استفاده شد. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل 2×3 در 5 تکرار (20 جوجه در هر تکرار) انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل 2 سطح ترئونین (سطح 100 و 110 درصد توصیه راهنمای سویه راس) و 3 تعادل الکترولیتی جیره (175، 250 و 325 میلی اکی والان در کیلوگرم جیره) بودند. سطح پروتئین، متیونین+ سیستئین و لایزین در این تیمارهای آزمایشی 95 درصد سطح توصیه شده راس بود. یک تیمار با سطوح توصیه شده پروتئین، اسیدهای آمینه و تعادل کاتیون-آنیون به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. نتایج آزمایش نشان داد که گروه حاوی سطح ترئونین بالا و تعادل الکترولیتی پایین مشابه گروه شاهد در مقایسه با گروه با سطح ترئونین کم و تعادل الکترولیتی بالا سبب افزایش میانگین وزن و شاخص عملکرد اروپایی گردید (05/0P<). در بین گروه های تحت تنش حرارتی، بهبود نسبت طول پرز به عمق کریپت و سطح جذبی پرزها در ژژنوم در تیمار با تعادل الکترولیتی 250 با سطح ترئونین بالا مشاهده شد (05/0P<)؛ که قابل قیاس با تیمار شاهد نبود. کاهش معنی دار جمعیت لاکتوباسیل ها و بیفیدوباکتری ها در ایلئوم، کاهش قابلیت هضم انرژی و انرژی متابولیسمی، و افزایش جمعیت کلی فرم ها در ایلئوم با افزایش سطح تعادل الکترولیتی جیره مشاهده شد (05/0P<). همچنین افزایش در جمعیت لاکتوباسل ها در ایلئوم و سکوم، جمعیت بیفیدوباکتری ها و کلی فرم ها در سکوم و قابلیت هضم پروتئین با افزایش سطح ترئونین جیره مشاهده شد (05/0P<). با توجه به نتایج این مطالعه، استفاده از سطح بالای ترئونین در تعادل الکترولیتی پایین جیره (175 میلی اکی والان در کیلوگرم جیره) سبب بهبود شاخص عملکرد و قابلیت هضم پروتئین در جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره کم پروتئین در شرایط تنش حرارتی می گردد. همچنین در شرایط مشابه، سطح بالای ترئونین و یا سطح پایین یا نرمال تعادل الکترولیتی جیره سبب بهبود فراسنجه های مورفولوژی و میکروفلور روده می گردد.
