در آزمایش حاضر چهار تیمار و هر کدام با 8 رأس بره مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها شامل تیمار بدون امگا 3 و سطح پایین پروتئین، تیمار بدون امگا 3 و سطح بالای پروتئین، تیمار با امگا 3 و سطح پایین پروتئین و تیمار با امگا 3 و سطح بالای پروتئین بود. بره ها در 72 روزگی از شیرگیری شدند. نتایج آزمایش نشان داد که مصرف استارتر تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. اما از طرف دیگر افزایش وزن پیش از شیرگیری تحت تأثیر رابطه متقابل بین منبع امگا-3 و سطح پروتئین مصرفی قرار گرفت؛ به طوری که تیمار امگا 3 به همراه سطح بالای پروتئین بالاترین افزایش وزن پیش از شیرگیری را در بین تیمارها داشت. وزن بره ها در زمان از شیرگیری و در زمان پایان آزمایش نیز در تیماری که سطح پروتئین بالاتر به همراه منبع امگا-3 مصرف کرده بودند بالاتر بود. از طرف دیگر بازدهی خوراک تحت تأثیر رابطه متقابل قرار نگرفت و فقط منبع امگا-3 سبب بهبود بازدهی مصرف خوراک در بعد از شیرگیری گردید. ارتفاع جدوگاه و ارتفاع هیپ در تیمار مصرف کننده سطح پروتئین بالاتر به همراه منبع امگا-3 افزایش نشان داد. قابلیت هضم دیواره سلولی با مصرف سطح پروتئین بالاتر افزایش داشت. رفتارشناسی مصرف خوراک در آزمایش حاضر تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. منبع امگا-3 تأثیری بر متابولیسم شکمبه ای نداشت و فقط جیره با پروتئین بالا سبب افزایش سطح اسیدهای چرب فرار شد. همچنین خروج نیتروژن اوره ای از ادرار در جیره با سطح پروتئین بالا بدون منبع امگا 3 بالاترین بود که نشان دهنده بازدهی کمتر نیتروژن بود. به نظر می رسد در زمان مصرف سطح بالای پروتئین استفاده از امگا 3 سبب بهبود بازدهی نیتروژن می شود.
