مهدی حسین یزدی

وارد کردن مکمل مواد معدنی-ویتامینه در جیره بره همانند جیره گاو شیری به دلیل سیستم پرورش سنتی اش مرسوم نیست. این مطالعه برای ارزیابی اثرات تغذیه با سطوح مختلف مکمل مواد معدنی-ویتامینه (MVS) بر روی عملکرد و سلامت بره های پرواری انجام شد. بره های نر پرواری نژاد شال(39n=؛ میانگین وزن بدن 02/31±46/3 کیلوگرم) به طور تصادفی به سه تیمار در غالب طرح کاملاً تصادفی برای یک دوره 84 روزه (14 روز سازگاری و 70 روز برای جمع آوری داده) اختصاص یافت. تیمارها شامل شاهد (CON) بدون مکمل، 15 گرم مکمل در روز (MVS 15) و 30 گرم مکمل در روز (MVS 30) با کنسانتره مخلوط شدند. جیره ها به صورت کاملاً مخلوط برای اطمینان از 10درصد باقی مانده تغذیه شدند. ماده خشک مصرفی، داده های رشد، فراسنجه-های خونی، و امتیاز مدفوع در طول آزمایش اندازه گیری شدند. نتایج مطالعه نشان داد که وارد کردن MVS در جیره به طور خطی وزن بدن (BW) را در روزهای 29، 45، و 70 افزایش داد (01/0>P، 05/0=P، 01/0>P ، به ترتیب). خوراک مصرفی به طور خطی (02/0>P) و درجه دو (01/0>P) با افزایش مکمل بین روزهای 58 تا 70 افزایش یافت. یک تمایل به معنی داری برای اثر خطی تیمار (1/0=P) برای کل ماده خشک مصرفی در تیمار MVS 30 مشاهده شد. میانگین افزایش وزن روزانه کل (ADG)، میانگین افزایش وزن روزانه بین روزهای 16 تا 29، 58 تا 70، بازده خوراک کل، بازده خوراک بین روزهای 16 تا 29 و 58 تا 70 با افزایش یافتن مقدار مکمل مواد معدنی-ویتامینه در جیره به طور خطی افزایش یافتند (01/0>P). روزهای با امتیاز مدفوع شل به وسیله تیمارها تحت تأثیر قرار نگرفت (05/0P) برای غلظت کلسیم سرم وجود داشت. غلظت فسفر با مصرف MVS تمایل داشت تا به طور درجه دو افزایش یابد (06/0P =). مقدار روی سرم با افزایش سطح MVS در جیره به طور خطی افزایش یافت (01/0>P). در مجموع نتایج نشان داد که افزودن MVS به جیره می تواند برای بهبود عملکرد بره های پرواری قابل پیشنهاد باشد.