محیط زیست مجموعه پیچیده از انواع کنش های بین عناصر و اجزای سازنده آن است که باعث به وجود آمدن تکامل تدریجی موجودات زنده و ترکیبات سازنده آن شده است؛ فعالیت های انسانی، محیط زیست را تحت تأثیر قرار می دهد. هدف نهایی حفاظت محیط زیست، دستیابی به توسعه پایدار در قالب برنامه های با اصول حفاظت از محیط زیست می باشد.یکی از این برنامهها ارزیابی اثرات زیست محیطی است. لیکن تجارب و بررسی های به عمل آمده نشان می دهد که علیرغم بهبود وضعیت جایگاه حقوقی و قانونی ارزیابی محیط زیستی در فرایند برنامه ریزی کشور در طول سالهای اخیر هنوز این فرآیند در کشور دارای نقص های فراوانی است. طرحهای پتروشیمی ازجمله صنایع با پتانسیل آلودگی باالست وبا توجه به تعداد طرحهای در دست اجرا و طرح های در دست مطالعه آسیب شناسی ارزیابی اثرات زیست محیطی در این صنایع به امری اجتناب ناپذیر تبدیل کرده است. بنابراین الزم است ارزیابی اثرات محیط زیستی طرح های جدید پتروشیمی به عنوان ابزاری مؤثر و کارآمد در پیش بینی آثار سوء محیط زیستی مورد مطالعه قرار گرفته و راهکارهای کنترلی و جبرانی مناسب اتخاذ شود.در این مطالعه روش های ارزیابی متداول با روش های نوین مورد مقایسه قرار گرفت و مزایا و معایب آنها بررسی شد و اثرات پیشبینی شده و راهکارهای کاهش اثرات در گزارش ارزیابی اثرات پتروشیمی کرمانشاه مورد بررسی مجدد قرار دهیم. یکی از راهکارهای پیشنهادی، روش تصمیمگیری چند معیاره است که در این مطالعه از مدل PROMETHEE استفاده شده است و گزینه های مرحله بهره برداری بر اساس درجه اهمیت رتبه بندی گردید.
