پژوهش حاضر به بررسی شعر تفعیله در دیوان‌های شعری سنان آنتوان می‌پردازد. شاعر بواسطه شعر تفعلیه از بحرهای شعر سنتی که شاعران جریان سنتی شعر بدان وفادارند فاصله می‌گیرد؛ زیرا شاعر در این ساختار جهت بیان تجربه شعری خود از جنبه‌های ظاهری شعر درمی‌گذرد و به مدد الهامات شعری و رمزپردازی جهت دستیابی به دیدگاه جدید شعری خویش از این قالب بهره می‌برد و ابعاد تجربه زندگی معاصرش را بدان می‌بخشد. این پژوهش به شیوه توصیفی تحلیلی به تبیین مفهوم شعر تفعیله و بیان جلوه‌های فنی آن در اشعار سنان آنتون می‌پردازد تا چارچوب‌های مختلف فرهنگی وی را از خلال شعر تفعیله نشان داده و ساختار کلی قصیده در قالب شعر تفعلیه را در سروده‌های وی نمایان سازد. با بررسی ساختار قصیده های شعری سنان شیوه‌های بیانی شاعر که در قالب ترکیبات نحوی و یا واژگان مفرد نمود یافته آشکار می شود به گونه‌ای که ساختار شعر تفعیله مانعی برای ترسیم تجربه شعری وی نیست و از ارزش زیبایی‌شناختی آن نمیکاهد. از نتایج پژوهش می‌توان به بسامد بالای ایقاع در اشعار سنان اشاره کرد. شاعر، خود را قید وزن رها ساخته و جنبه غیرارادی ذهن در گسترش اندیشه‌های وی در قالب اشکال مختلف هندسی در شعرش بازتاب می‌یابد و به نوعی تابلوی گفتاری تبدیل می‌شود. در شعر سنان نمونه‌های بسیاری از قافیه‌های مرسل، متتابع و مرکب وجود دارد. ایقاع در شعر آنتون در تنوع بحرهای شعری خود را نمایان می‌سازد. شاعر از بحرهای شعری مرسوم و از قید وزن‌های عروضی که از ویژگی‌های اصلی شعر سپید است رها می‌شود.
