مهدی خدایی مطلق

مطالعه حاضر تأثیر افزایش سطح پروتئین مصرفی نسبت به دامنه توصیه شده توسط NRC، با استفاده از منبع پروتئین قابل تجزیه (RDP) و یا غیرقابل تجزیه در شکمبه (RUP) را بر عملکرد، متابولیت های خونی، هورمون انسولین و آنزیم های کبدی گوساله های نر در حال رشد هلشتاین را مورد مقایسه قرار داده است. تعداد 36 رأس گوساله نر هلشتاین با میانگین وزن 7/167 و میانگین سن 21 هفتگی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار (12 راس دام در هر تیمار) قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره شاهد (CON) که با سطح پایه پروتئین در دامنه توصیه شده NRC بود (18/13 درصد)؛ 2) سطح پروتئین 9/14 درصد تأمین شده با منبع پروتئین قابل تجزیه در شکمبه (RDP)؛ 3) سطح پروتئین 9/14 درصد تأمین شده با منبع پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه (RUP). کنجاله سویا به عنوان منبع RDP و پودر گوشت به عنوان منبع RUP در نظر گرفته شدند. طول دوره آزمایشی 9 هفته بود. نتایج نشان داد که خوراک مصرفی و افزایش وزن گوساله ها تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0