اعجاز ادبی قرآن کریم، یکی از جنبه های اعجازانگیز قرآن است که همواره توجّه ها را به خود جلب نموده و اندیشمندان مسلمان در هر عصری به تناسب ظرفیّت های درونی خود و علوم آن عصر به تلاش های ارزشمندی پیرامون آن دست زده اند. امروزه به موازات رویش دانش های نوینی همچون سبک شناسی، مطالعات و پژوهش های مربوط به حوزۀ اعجاز ادبی قرآن نیز وارد مسیر تازه ای شده است. دانش سبک شناسی به روش علمی و عملی، به مطالعه و تفسیر متن ادبی از منظر مسائل زبانی می پردازد و رویکردهای مختلفی را برای بررسی و تحلیل سبک شناختی متون ادبی پیشنهاد می کند که از جملۀ آن رویکردها، سبک شناسی تکوینی لئو اشپیتزر است. این رویکرد به بررسی انگیزه ها و اسباب روان شناختی مشخّصه-های غالب سبکی موجود در متن می پردازد. از نظر اشپیتزر، با بررسی زبانی اثر ادبی می توان به درون ذهن و ضمیر مؤلّف راه یافت و گوشه های پنهانِ روان وی را کشف کرد و علل پیدایی و تکوین اثر را شناخت. در کنار چنین رویکردهای نظری، دانش سبک شناسی، رویکرد سبک شناسی لایه ای را برای بررسی عملی سبک متن ارائه نموده است. سبک شناسی لایه ای، متن را در چندین لایۀ آوایی، واژگانی، نحوی، معنی شناختی و بلاغی با استفاده از ابزارها و مؤلفه های مخصوص در هر لایه و به منظور کشف ایدئولوژی صاحب اثر بررسی می کند. از بین این لایه ها، لایۀ نحوی، از آن رو که کیفیّات روحی و ذهنیّات گوینده در عناصر نحوی بیش تر خودنمایی می کند و نیز تأثیراتی که از رهگذر مؤلّفه های لایۀ مزبور بر روح و روان مخاطبِ متن برجای می ماند، آشکارتر و بارزتر از سایر لایه هاست، برای این پژوهش انتخاب گردید. لایۀ نحوی، متغیّرها و مؤلّفه های متعدّدی را برای یک تحلیل سبک-شناختی پیشنهاد می کند که از جمله مهمّ ترین آن ها که مورد تأکید این پژوهش نیز هست، می توان به چیدمان نشان دار (فراهنجاری نحوی)، طول جمله ها، انسجام، پیوستگی، همپایگی، وجهیّت، زمان و صدای دستوری اشاره نمود.
