حسینعلی قاسمی

اﯾﻦ آزﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﯽ استفاده از سطوح مختلف گندم همراه با فرآوری مختلف بر عملکرد، صفات لاشه و متابولیت های خونی بلدرچین ژاپنی در حال رشد به صورت کاملا تصادفی با آرایش 3×2 اجرا شد. این طرح شامل دو سطح گندم (ده درصد و سی درصد) و سه سطح فرآوری (همراه با آنزیم، اتوکلاو و بدون آنزیم) بود. در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ 560 بلدرچین سه روزه که تفکیک جنسیت نشده اند مورد استفاده قرار گرفت که ﺷﺎﻣﻞ هفت تیمار و چهار ﺗﮑﺮار و ﻫﺮ ﺗﮑﺮار ﺷﺎﻣل 20 ﻗﻄﻌﻪ ﺟﻮﺟﻪ ﺑﻠﺪرﭼﯿﻦ ژاپنی ﺑﻮد. طول دوره پرورش تا 42 روزگی بود. نتایج آزمایش نشان داد بیشترین افزایش وزن در 42 روزگی در بین تیمار کنترل و تیمار 15 درصد گندم همراه با آنزیم بود و کمترین افزایش را وزن تیمار 30 درصد گندم بدون آنزیم داشته است (05/0>P). اثر تیمارهای مختلف آزمایشی بر ضریب تبدیل خوراک در دوره 21 تا 42 روزگی معنی دار بود (05/0P<) بدین صورت که تیمار کنترل کمترین ضریب تبدیل و تیمارهای حاوی گندم در سطوح 15 و 30 دارای بالاترین ضریب تبدیل خوراک بودند. در مورد وزن نسبی سینه و ران بین تیمارهای مختلف آزمایشی تفاوت معنی دار بوده (05/0P<) و بالاترین وزن مربوط به تیمار کنترل و گندم 15 درصد با آنزیم و گندم 15 درصد با اتوکلاو بود و کمترین وزن نسبی را در سایر تیمار های آزمایشی بخصوص 30 درصد گندم مشاهده شد. تیمارهای مختلف آزمایشی تفاوت معنی داری در کلسترول کل ایجاد نکردند (05/0P<) ولی این صفت بین دو جنس اختلاف معنی داری داشت (05/0P>) و جنس ماده دارای کلسترول کل سرم بالاتری نسبت به جنس نر بود. مساحت پرز دئودنوم تحت تاثیر معنی دار تیمارهای مختلف آزمایشی قرار گرفت (05/0P<). بطوری که در تیمارهای حاوی آنزیم با هر دو سطح گندم بالاترین میزان را داشتند و در سایر تیمارها بخصوص دو سطح گندم کمترین مقدار بوده است. نتایج آزمایش نشان می دهد که بهترین عملکرد را تیمارهای کنترل و 15 درصد گندم همراه با آنزیم داشته اند.