حسینعلی قاسمی

به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف ترئونین و تعادل الکترولیتی در جیره های کم پروتئین بر عملکرد، صفات لاشه، فراسنجه های بیوشیمی خون و پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی، از تعداد 700 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه (سویه راس 308) به مدت 6 هفته در شرایط دمایی فصل تابستان استفاده شد. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل 2×3 در 5 تکرار (20 جوجه در هر تکرار) انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل 2 سطح ترئونین (سطح 100 و 110 درصد توصیه راهنمای سویه راس) و 3 تعادل الکترولیتی جیره (175، 250 و 325 میلی اکی والان در کیلوگرم جیره) بودند. سطح پروتئین، متیونین+ سیستئین و لایزین در این تیمارهای آزمایشی 95 درصد سطح توصیه شده راس بود. یک تیمار با سطوح توصیه شده پروتئین، اسیدهای آمینه و تعادل الکترولیتی به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. نتایج آزمایش نشان داد که گروه حاوی سطح ترئونین بالا و تعادل الکترولیتی پایین مشابه گروه شاهد در مقایسه با گروه با سطح ترئونین کم و تعادل الکترولیتی بالا سبب افزایش میانگین وزن روزانه و بازده لاشه و کاهش ضریب تبدیل غذایی گردید (05/0P<). در مقابل، بهبود پاسخ ایمنی از طریق افزایش عیار اولیه پادتن علیثه واکسن نیوکاسل و برونشیت عفونی و افزایش ضخامت پرده پا در پاسخ به تزریق فیتوهماگلوتنین در گروه با سطح ترئونین بالا و تعادل الکترولیتی بالا مشاهده شد (05/0P<). همچنین افزایش معنی دار غلظت تری گلیسرید خون در گروه های با سطح ترئونین کم و تعادل الکترولیتی 250 و 325 میلی اکی والان در کیلوگرم جیره در مقایسه با تیمار شاهد مشاهده شد (05/0P<). افزایش فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز خون با افزایش سطح ترئونین و تعادل الکترولیتی جیره مشاهده شد (05/0P<). با توجه به نتایج این مطالعه، استفاده از سطح بالای ترئونین در تعادل الکترولیتی پایین جیره (175 میلی اکی والان در کیلوگرم جیره) سبب بهبود عملکرد در جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره کم پروتئین در شرایط تنش حرارتی می گردد که از این نظر قابل قیاس با گروه با پروتئین نرمال و سطح تعادل الکترولیتی 250 میلی اکی والان در کیلوگرم جیره (گروه شاهد) بود. همچنین در شرایط مشابه سطح بالای ترئونین در تعادل الکترولیتی بالا جیره سبب بهبود سیستم ایمنی می گردد.