اﯾﻦ آزﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺳﻄﻮح ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ و ﻣﺘﯿﻮﻧﯿﻦ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﮑﺮد، خصوصیات لاشه، فراسنجه-های خونی و بافت شناسی بلدرچین ماده انجام شد. تعداد 480 قطعه بلدرچین ماده در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 شامل دو سطح ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ (توصیه شده ی NRC و ده درﺻﺪ ﮐﻤﺘﺮ از میزان توصیه شده) و سه سطح متیونین (توصیه شده یNRC، ده درصد کمتر و بیشتر از میزان توصیه شده) با شش تیمار، چهار ﺗﮑﺮار و ﻫﺮ ﺗﮑﺮار با 20 ﻗﻄﻌﻪ ﺟﻮﺟﻪ ﺑﻠﺪرﭼﯿﻦ توزیع شدند. نتایج نشان داد اثر متقابل سطح پروتئین و متیونین بر وزن بدن در سنین28 و 35 روزگی معنی دار بود(05/0P<). سطح پروتئین و متیونین جیره تأثیر معنی داری بر ضریب تبدیل خوراک کل داشت (05/0P<)، به صورتی که با کاهش سطح پروتئین از 100 به 90 درصد ، ضریب تبدیل غذایی به میزان 6/9 درصد (93/2 در برابر 24/3) افزایش یافت. اجزای لاشه، متابولیت های خونی و آنزیم های کبدی بلدرچین های ماده تحت تأثیر تیمار های آزمایشی قرار نگرفتند. اثر متقابل سطوح پروتئین و متیونین بر مساحت پرز، نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت و ارتفاع پرز ژژنوم بلدرچین ژاپنی ماده معنی دار بود (05/0>P). با توجه به آن که بالاترین افزایش وزن روزانه و مناسبترین شاخص های بافت شناسی روده، در تیمار حاوی پروتئین در سطح توصیه شده جداول NRC و میزان متیونین با 10 درصد بیشتر از مقادیر توصیه شده مشاهده شد، می توان توصیه کرد که در جیره ی بلدرچین ژاپنی ماده پرورشی، سطح اسید آمینه متیونین تا 10 درصد بالاتر از مقادیر جداول NRC 1994 افزایش داده شود.
