عبدالرضا مقدسی

در این پژوهش، غشاهای شبکه آمیخته پلی وینیل کلراید- نانولوله های کربنی (PVC/MWCNTs) و سلولزاستات– نانولوله های کربنی (CA/MWCNTs) تهیه شد و به منظور بررسی خواص جداسازی گاز، مورد ارزیابی قرار گرفت. برای این منظور هر دو نوع نانولوله های کربنی بدون عامل و عامل دار (با عامل کربوکسیلیک) مورد استفاده قرار گرفت. در نهایت مشخص شد که نانولوله های عامل دار، عملکرد بهتری دارند. اثر افزایش محتوای نانولوله های کربنی بر عملکرد جداسازی گاز غشاهای تهیه شده برای گازهای هلیم، نیتروژن، متان و دی اکسید کربن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان می دهد تراوایی گازها با افزایش محتوای نانولوله های کربنی، افزایش می یابد. تراوایی دی اکسید کربن نسبت به سایر گازهای مورد مطالعه، افزایش بیشتری دارد و در 1% وزنی از نانولوله های کربنی عامل دار، برای غشاهای شبکه آمیخته شامل PVC به barrer 48/11 و برای غشاهای شبکه آمیخته شامل CA در 5% وزنی از نانولوله های کربنی به barrer 21/14 رسیده است. علاوه بر این، گزینش پذیری CO2/CH4 به طور کلی نتایج بهتری را در پی داشته و در 3% وزنی از نانولوله های کربنی عامل دار، در غشاهای تهیه شده بر پایه PVC به بیشترین مقدار خود (حدود barrer 76/52) رسید. همچنین نتایج آزمون مقاومت مکانیکی نشان می دهد که استفاده از غشاهای شبکه آمیخته بر پایه PVC، خواص مکانیکی مطلوب تری دارد