مشخصات پژوهش

عنوان	تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی بر سطوح پروتئین برخی از شاخصهای آنژیوژنزی در بافت قلب موشهای صحرایی همراه با سندروم ترک مورفین
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده
کلیدواژه‌ها	تمرین استقامتی، آنژیوژنز، بافت قلب، سندروم ترکمورفین.
چکیده	مقدمه: ورزش یک رویه درمانی در افراد معتاد است، هر چند سازوکارهای فیزیولوژیک آن به خوبی روشن نیست. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین استقامتی بر سطوح فاکتور رشد اندوتلیال عروقی و اندوستاتین در بافت قلب موشهای صحرایی نر همراه با سندروم ترک مورفین بود. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی از 32 سر موش صحرایی نر استفاده شد که به صورت تصادفی در 4 گروه 8 تایی: کنترل سالم تقسیم شدند. دو گروه ترک مورفین توسط (M.ET) و مورفین+ تمرین استقامتی (CM) کنترل مورفین ،(ET) تمرین استقامتی ،(HC) 0 میلیگرم/میلیلیتر به مدت 21 روز معتاد شدند. گروههای تمرین 8 هفته دویدن روی نوارگردان را اجرا نمودند. در / مورفین سولفات 4 پایان مطالعه همه موشها کشته و بافت قلب آنها خارج گردید. سطوح پروتئین شاخصهای این مطالعه توسط کیتهای الایزا اندازهگیری شد. دادهها توسط آزمون تحلیل واریانس یک طرفه آنالیز شدند. را در گروه مورفین در مقایسه با (P<0/001) ES و افزایش (P<0/001) VEGF یافتهها: نتایج این مطالعه به طور معنیدار کاهش سطوح در گروه مورفین تمرین در مقایسه با (P=0/026) ES و کاهش (P= 0/014) VEGF گروه کنترل سالم نشان داد. همچنین افزایش سطوح گروه کنترل مورفین تفاوت معنیداری را نشان می دهد. بحث و نتیجهگیری: تمرین استقامتی ممکن است در جلوگیری از تغییرات منفی در پارامترهای آنژیوژنز و متابولیکی مربوط به مورفین مفید باشد که در بازتوانی افراد معتاد باید در نظر گرفته شود.
پژوهشگران	عباس صارمی (نفر اول)