مشخصات پژوهش

عنوان	مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی هیجانی، کژ کاری عملکرد جنسی و سرمایه روانشناختی بیماران مبتال به مالتیپل اسکلروزیس
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده
کلیدواژه‌ها	طرحواره درمانی، پذیرش و تعهد، تحمل پریشانی، کژ کاری جنسی، سرمایه روانشناختی
چکیده	ژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی هیجانی، کژ کاری عملکرد جنسی و سرمایه روانشناختی در بیماران مبتال به مالتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه است. جامعه آماری شامل کلیه جمعیت بیماران مبتال به مولتیپل اسکلروزیس استان مرکزی در سال 0011 بودند که بر اساس هماهنگیهای بهعملآمده با انجمن اماس شهر اراک تعداد کلیه آنان 0011 نفره میباشد، در این مطالعه، نمونههای آماری بهصورت در دسترس به تعداد 04 نفر انتخاب و سپس بهصورت گمارش تصادفی به 3 گروه 04نفری شامل گروههای طرحوره درمانی )04 نفر(، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد )04 نفر( و گروه کنترل )04 نفر(بهصورت تصادفی جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تحمل پریشانی هیجانی سیمونز و گاهر )0114 ،)پرسشنامه کژ کاری عملکرد جنسی روزن و همکاران )0111 )و پرسشنامه سرمایه روانشناختی لوتانز و همکاران )0111 )بودند و طرحواره درمانی بر اساس پروتکل یانگ و همکاران )0113 )دوازده جلسهای و درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر اساس پروتکل هشت جلسهای ایفرت و فورسایت )0110 )تنظیم شدند. درنهایت از تحلیل واریانس اندازههای مکرر با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 00 جهت تحلیل دادهها استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد که بین اثر طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی هیجانی، کژ کاری عملکرد جنسی و سرمایه روانشناختی در بیماران مبتال به مالتیپل اسکلروزیس تفاوت معناداری وجود دارد )10/1=P )و این تأثیر در مرحله پیگیری پایدار گزارش شد. نتیجهگیری: بنابراین میتوان گفت که بین سه گروه در نمرات پسآزمون بعد از تعدیل نمرات پیشآزمون تفاوت معنیداری وجود دارد و همچنین، نتایج تائید نشان داد که طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی هیجانی، کژ کاری عملکرد جنسی و سرمایه روانشناختی در میان بیماران مبتال به مالتیپل اسکلروزیس از پایداری مناسبی برخوردار بوده است.
پژوهشگران	منصور عبدی (نفر دوم)، عباس نظری (نفر اول)