مشخصات پژوهش

عنوان	مدل ساختاری تاثیر اوقات فراغت مبتنی بر ورزش بر خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان با نقش واسطه ای هوش معنوی
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده
کلیدواژه‌ها	اوقات فراغت، ورزش، خودکارآمدی اجتماعی، هوش معنوی
چکیده	هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر اوقات فراغت مبتنی بر ورزش بر خودکارآمدی اجتماعی با نقش واسط ه ای هوش معنوی دانش آموزان بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر استراتژی همبستگی مبتنی بر الگوی معادلات ساختاری است که به روش پیمایشی اجرا گردید. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دبیرستان های تربیت بدنی استان مازندران به تعداد 789 نفر بود که با استفاده از جدول نمونه گیری مورگان تعداد 267 نفر بصورت تصادفی طبق ه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خودکارآمدی اجتماعی کنللی (1989)، پرسشنامه اوقات فراغت رادمند (1385) و پرسشنامه هوش معنوی کینگ (2008) استفاده شد. روایی پرسشنامه ها از طریق روایی صوری و تحلیل عاملی تائیدی مورد سنجش قرار گرفت و پایایی پرسشنامه ها از طریق آلفا کرونباخ به ترتیب 898/0 و 797/0 و 902/0 بدست آمد. در تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کلموگروف اسمیرونوف و معادلات ساختاری در نرم افزار های SPSS و AMOS استفاده شد. یافته ها نشان داد اوقات فراغت مبتنی بر ورزش بر خودکارآمدی اجتماعی تاثیر مثبت داشت همچنین این تاثیر با نقش واسط های هوش معنوی نیز مثبت قلمداد شد. نتایج تحقیق بیانگر این است که با افزایش اوقات فراغت به همراه ورزش و فعالیت بدنی و ارتقاء هوش معنوی دانش آموزان خودکارآمدی اجتماعی آنها نیز افزایش می یابد.
پژوهشگران	عظیم صلاحی کجور (نفر چهارم)، سید حسین علوی (نفر سوم)، محسن هادی طحان (نفر دوم)، فرناز فخری (نفر اول)