مشخصات پژوهش

عنوان	اثر نوع دانه (ذرت یا جو) و نسبت پروتئین غیر قابل تجزیه به قابل تجزیه در شکمبه بر عملکرد، شاخص های رشد اسکلتی و متابولیت های خونی گوساله های شیرخوار هلشتاین
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده
کلیدواژه‌ها	منبع نشاسته، پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه، رشد، گوساله شیرخوار
چکیده	هدف از این مطالعه، بررسی نوع غله (ذرت یا جو) و نسبت پروتئین غیرقابل تجزیه به قابل تجزیه در شکمبه (RUP: RDP) با استفاده از 40 راس گوساله شیرخوار نر هلشتاین با میانگین وزن 9/2±6/42 کیلوگرم در یک آرایش فاکتوریل 2×2 بود. جیره ها شامل: (1) ذرت با سطح پایین RUP: RDP؛ (2) ذرت با سطح بالای RUP: RDP؛ (3) جو با سطح پایین RUP: RDP و (4) جو با سطح بالای RUP: RDP بودند. گوساله ها در روز 53 از شیر گرفته شدند ولی آزمایش تا روز 63 ادامه داشت. مصرف جیره آغازین در بین تیمارها تفاوت نداشت، اما افزایش وزن و بازده خوراک برای جو با سطح بالای RUP: RDP بیشترین بود (04/0 = P). سطح بالاتر RUP سبب بهبود ارتفاع جدوگاه و ارتفاع هیپ گردید (05/0 > P). ارتفاع هیپ در گوساله هایی که جو دریافت کرده بودند تمایل به افزایش داشت (06/0 = P). جو سبب افزایش سطح بتاهیدروکسی بوتیرات خون تا 33/0 میلی مول گردید (02/0 = P). سطح بالاتر RUP: RDP سبب افزایش پروتئین کل خون گردید. مصرف جو در مقایسه با ذرت سبب کاهش سطح اوره خون گردید (01/0 = P). غلظت انسولین خون با مصرف جو و سطح بالای RUP: RDP افزایش یافت (02/0 = P). به طور خلاصه نتایج نشان داد که تغذیه جیره آغازین حاوی دانه جو و سطح بالاتر پروتئین غیرقابل تجزیه در شکمبه و تغذیه جیره آغازین حاوی دانه ذرت و سطح پایین تر پروتئین غیرقابل تجزیه در شکمبه سبب بهبود رشد گوساله های شیرخوار هلشتاین گردید.
پژوهشگران	احمد احمدیان (نفر چهارم)، مهدی کاظمی بنچناری (نفر سوم)، فرشید فتاح نیا (نفر دوم)، کلثوم باسره (نفر اول)