مشخصات پژوهش

عنوان	تأثیر محلولپاشی اسید هیومیک و تنش خشکی بر خصوصیات رشدی و فیزیولوژیکی گل جعفری
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده
کلیدواژه‌ها	اسید هیومیک، تنش خشکی، فسفر، کلروفیل
چکیده	گیاهان در طی دوران رشد خود با تنش های متعدد محیطی مواجه می شوند. هر یک از این تنش ها با توجه به میزان حساسیت و مرحله رشد گیاه، می توانند اثرات متفاوتی بر رشد، متابولیسم و عملکرد آنها داشته باشند. یکی از راه حل ها برای کاهش اثرات منفی ناشی از تنش ها، استفاده از مواد هیومیک است. مطالعه حاضر به منظور بررسی تأثیر اسید هیومیک و تنش خشکی بر شاخص های مورفولوژیک و فیزیولوژیک گل جعفری صورت گرفت. این آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در طی پاییز و زمستان سال 1394 در گروه علوم باغبانی دانشگاه اراک به اجرا درآمد. در این تحقیق تأثیر چهار سطح اسید هیومیک (صفر، 50، 100 و 250 میلی گرم در لیتر) و سه دوره آبیاری پنج، 10 و 15روزه بر ویژگی های مورفولوژیک و فیزیولوژیک گل جعفری (طول ریشه، تعداد برگ و گل، میزان کلروفیل a، b و کل، کارتنوئید، فسفر، کلسیم و پرولین) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش شدت تنش خشکی، طول ریشه ها و میزان پرولین افزایش یافت، به طوری که بیشترین میزان پرولین در تیمار با دور آبیاری 15 روز و بدون استفاده از اسید هیومیک و کمترین مقدار نیز در دور آبیاری و کاربرد 250 میلی گرم در لیتر اسید هیومیک به دست آمد. با این حال تنش خشکی موجب کاهش تعداد برگ ها و گل ها، رنگیزه های کلروفیل (a، b و کل)، کارتنوئید، میزان فسفر و کلسیم گردید. غلظت های بیشتر اسید هیومیک به ویژه 250 میلی گرم در لیتر میزان کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل، کارتنوئید، فسفر، طول ریشه-ها، تعداد برگ در هفته ششم و تعداد گل را افزایش داد، ولی میزان کلسیم و پرولین را کاهش داد. تیمار 250 میلی گرم در لیتر اسید هیومیک علاوه بر این که اثرات منفی تنش خشکی را کاهش داد، توانست ویژگی های فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی را بهبود ببخشد. به طور کلی استفاده از اسید هیومیک به ویژه غلظت های بالاتر آن برای افزایش دور آبیاری این گل پیشنهاد می گردد.
پژوهشگران	علیرضا خالقی (نفر سوم)، موسی سلگی (نفر دوم)، مریم دالوند (نفر اول)