|
چکیده
|
انتظار میرود جمعیت جهان در سال 2050 به بیش از نه میلیارد نفر برسد. تغییر جمعیت جهان، همراه با افزایش شهرنشینی و نگرانیهای فزاینده در مورد تأثیرات زیست محیطی دامپروری، نیازمند طراحی یک استراتژی جهانی بلند مدت برای تولید پایدارتر و بیشتر محصولات لبنی و پروتئینی حاصل از گونههای دامی مختلف میباشد (Kumar et al., 2020) این میان گوسفند با بیش از 1300 نژاد و اکوتیپ در سراسر دنیا (Livestock systems, http://www.fao.org) میتواند نقشی استراتژیک در تأمین امنیت غذایی در جهان ایفا کند. شواهد حاکی از آن است که اهلی شدن گوسفند به 11000 سال قبل باز میگردد و گوسفند، بز و گاو از ناحیه آناتولی مرکزی تا شامل کوههای زاگرس، اهلی شدهاند (Nazari & Mohamadi Ahvazi, 2022) با توجه به اینکه هدف اصلی پرورش گوسفند تولید گوشت میباشد و به علت رونق صنعت گاو شیری توجه کمتری به صنعت تولید شیر گوسفند شده است، این در حالی است که طبق آمار فائو، کشور ایران حدود 5 درصد کل گوسفندان و حدود 6.2 درصد کل تولید شیر جهان را به خود اختصاص داده است (Hajihossinlo et al 2012) نداشتن رکوردهای فنوتیپی دقیق برای سایر صفات به خصوص صفات مرتبط با تولید شیر از جمله مشکلاتی است که اجرای برنامههای تحقیقاتی و کاربردی در این زمینه را در گوسفندان بومی محدود میکند (Moradi et al., 2017). با توجه به عدم وجود رکوردهای فنوتیپی صففات تولید شیر در گوسفندان بومی ایران، بر اساس بررسی منابع انجام شده تحقیقات کمی جهت پویش پیوستگی ژنومی (GWAS) در گوسفندان بومی انجام شده است و نتایج گزارش شده عمدتا بر پایه شناسایی پارامترهای ژنتیکی (Kazemi et al., 2017)، تنوع ژنتیکی (Nabiloo et al., 2018) و شناسایی نشانههای انتخاب استوار بودهاند. با این وجود تحقیقاتی در جهت پویش پیوستگی ژنومی برای شناسایی ژنها و مناطق ژنومی مرتبط با تولید شیر در نژادهای مختلف گوسفند در دنیا انجام شده است (Johnston et al., 2011). در این راستا به منظور برطرف نمودن چالش فوق و درک بهتر مبنا
|