عنوان	عصر مدرن و ناخرسندی های آن؛ بررسی سروده های نیما از دیدگاه نظریه انتقادی
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده
کلیدواژه‌ها	عصر مدرن- بیگانگی- عقلانیت ابزاری- مدرنیته- رویکرد انتقادی نیما
چکیده	شعر نیما، ناخرسندی خود را از ابتذال‌ ناشی از تحول و ترقی در عصر مدرن و در مقابل، جستجوی سادگی و اصالت زندگی بیان میکند. در این مقاله سعی می شود با استفاده از رویکرد انتقادی مکتب فرانکفورت جلوه‌های مختلف مدرنیسم ازنظر نیما مورد واکاوی قرار گیرد. بانیان مکتب فرانکفورت با ابراز ناخرسندی از عقل مدرن و عقلانیت ابزاری، به تصویر کشیدن پیامدهای مخرب تکنولوژی و از خودبیگانگی ناشی از آن، خواهان زندگی دور از خشونت، جنگ، سرشار از صلح و تفاهم بوده و زیبایی‌شناسی مدرن را بستر مناسبی برای بیان این حال می‌دانستند. بر این اساس پرسش مقاله حاضر این است که چگونه نقادی‌ها و ناخرسندی‌های شعرهای نیما وجوه روشنی از نقد عصر مدرن و عوارض آن را نمایش می دهند؟ بدین منظور با استفاده از روش اسنادی و تحلیل محتوای قیاسی با رویکرد توصیفی‌تحلیلی، برخی از اشعار نیما را با نظر به مفاهیم اصلی مکتب فرانکفورت مورد نقد و بررسی قرار می‌دهیم. بر همین اساس، آن چه بیش از همه در اشعار نیما خود مینمایاند، ناخرسندی از ابتذال ناشی از تحول و ترقی به هر قیمت، انتقاد از تنهایی و انزوای آدمی در عصر مدرن و هم چنین سلطه سیستم ها بر زیست جهان و نهایتاً نابودی زیست جهان است.
پژوهشگران	سیده آمنه میرخوشخو (نفر دوم)، محمد تقی قزلسفلی (نفر اول)، عبدالله بابلی نیا (نفر سوم)