این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی قصه های قرآنی بر رفتار کلاسی و سازش یافتگی دانش آموزان دوره ابتدایی انجام شده است. پژوهش حاضر به روش نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل صورت گرفت. جامعه این پژوهش کلیه دانش آموزان پایه سوم ابتدایی شهرستان خنداب بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش مدت 8 جلسه تحت آموزش قصه های قرآنی قرار گرفتند و گروه گواه در طول این مدت هیچ آموزشی دریافت نکردند. آزمودنی های پژوهش توسط پرسشنامه سازگاری سینها و سینک و رفتار کلاسی راتر در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج آزمون تجزیه و-تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که ترکیب خطی متغیرهای وابسته ابعاد رفتار کلاسی (پرخاشگری و بیش فعالی، اضطراب و افسردگی، ناسازگاری اجتماعی، رفتارهای ضداجتماعی و اختلال کمبود توجه) و ابعاد سازگاری (آموزشی، عاطفی و اجتماعی) پس از تعدیل تفاوت های متغیرهای همپراش (پیش آزمون آزمون های ذکر شده) از متغیر مستقل (قصه های قرآنی) تاثیر پذیرفته است که حاکی از بهبود رفتارکلاسی و افزایش سازگاری دانش آموزان در سه بعد سازگاری آموزشی، عاطفی و اجتماعی بر اثر آموزش قصه های قرآنی بوده است. لذا نتیجه گیری می شود که می توان با استفاده از رویکرد قصه های قرآنی، به بهبود رفتارهای کلاسی، سازش یافتگی کودکان در ابعاد گوناگون آن کمک کرد و این مهم می تواند در بستر آموزش و پرورش رسمی کشور صورت گیرد.
