قرآن این دریای بیکران عظمت و رحمت الهی است که عالمان راهش، همواره در ژرفای مطالب آن غوطه ورشده تا از گوهرهای وجودش بهره ها جویند. قرآن کریم دارای ساختارهای صرفی و نحوی و چارچوب بلاغی محکمی است و به همین علت برگرداندن این کتاب مقدّس به زبان های دیگر نیازمند توجّه ویژه ای به نحو و دستور زبان عربی ونیز آگاهی از ساختارهای صرفی و بلاغی مربوط به آن است. این بزرگ معجزه جاوید جهان خلقت از آغاز تا به امروز، به زبان های مختلف ترجمه شده تا علّت آشنایی جهانیان با کلام خالق یکتا گردد. پس از ترجمه قرآن به زبان های گوناگون، نقد و بررسی روش های ترجمه برای سنجش کیفیت آن موضوع دیگری بود که در دستور کار اندیشمندان حوزه ترجمه قرار گرفت. یکی از مشهورترین روش های ارزیابی ترجمه در سالهای اخیر نظریه بررسی کیفیت ترجمه است که از سوی خانم کارمن والرو گارسس (1994 م )و در چهار سطح معنای- لغوی، نحوی- واژه ساختی، گفتمانی – کارکردی و سطح سبکی- منظورشناختی مطرح شد. این الگو که بر پایه برابری میان متن مبدأ و متن مقصد استوار است از معتبرترین نظریات ترجمه محسوب می شود. پژوهش حاضر در نظر دارد تا با استفاده از روش های توصیفی و تحلیلی ترجمه« فولادوند» را با تکیه بر سطح نحوی_واژه ساختی الگوی پیشنهادی گارسس مورد بررسی و ارزیابی قرار دهد. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که ترجمه مورد بحث از سادگی، ظرافت، دقّت و صحّت چشم گیری برخوردار است؛ امّا در عین قابل فهم، روان وجامع بودن، خالی از اشتباه نیست که درادامه به آن خوهیم پرداخت.
