در این پژوهش به منظور بررسی واکنش ارقام ذرت، نسب به تنش شوری، تحقیقی در سال 1398 در سه مزرعه کشاورزی در روستای حسین آباد میش مست قم اجرا شد. این آزمایش به صورت طرح کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی به ابعاد 11×11 در سه تکرار اجرا شد. در این آزمایش فاکتور اصلی، سه سطح شوری آب آبیاری 1.5، 5 و (ds ) 8 با استفاده از 3 چاه مزرعه با شوری های متفاوت بود.. همچنین سه رقم ذرت 704، ماکسیما و سیمون که از ارقام مورد استفاده در مناطق خشک هستند، به عنوان تیمار فرعی در نظر گرفته شد. صفات قطر بلال، طول بلال، تعداد دانه در ردیف، تعداد ردیف، وزن بلال، تعداد برگ، قطر ساقه، ارتفاع بوته، ارتفاع تا برگ بلال، طول برگ بلال، عرض برگ بلال، سطح برگ بلال، طول برگ پرچم، عرض برگ پرچم، سطح برگ پرچم، پدانکل داخل، پدانکل خارج، گل تاجی، تعداد بلال در بوته، وزن هزار دانه، دانه سقط شده، قطر چوب بلال، عمق دانه، عملکرد کل، عملکرد دانه و شاخص برداشت در ارقام مختلف و در کلاس شوری های مختلف به طور جداگانه اندازه گیذی شد. تجزیه واریانس روی صفات اندازه گیری شده و عملکرد نشان داد که ارقام ذرت در سطوح احتمال 1 و 5% اختلاف معنی دار دارند. در بررسی ضرایب همبستگی، صفات مختلف در دو سطح احتمال 1 و 5% معنی دار بودند. جدول رگرسیون چند متغیره به روش گام به گام با در نظر گرفتن عملکرد دانه بلال به عنوان متغیر تابع و سایر صفات به عنوان متغیر مستقل نشان داد که شاخص برداشت، بیشترین اثر مستقیم بین صفات وارد شده به مدل روی عملکرد را نشان داد. در تعیین شاخص های مقاومت به شوری، رقم 704، رقم مقاوم به شوری شناخته شد و برای کشت در منطقه قم توصیه گردید. رقم ماکسیما با میانگین بالای عملکرد در هر دو محیط برای مناطق شور و نرمال توصیه شد. رقم سیمون در شرایط شور بازده خوبی نداشت و برای منطقه مناسب نبود.
