زمینه و هدف: کمردرد مزمن غیراختصاصی به عنوان یک عارضه شایع باعث ایجاد ناتوانی، محدودیت حرکتی، کاهش سطح کیفیت زندگی می‌شود که می‌تواند فرد را در معرض عود مکرر عارضه قرار دهد.تحقیقات انجام شده مبین این است که حدود ۸۵ درصد مردم دنیا تجربه تلخی از درد کمر دارند، کمردرد افراد را با مشکلات زیادی در انجام امور روزانه مواجه می سازد. در این میان تمرینات ثبات مرکزی، به عنوان یک روش جدید در توانبخشی این عارضه مورد توجه قرار گرفته است. لذا هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر درد و حرکات عملکردی در مبتلایان به کمر درد مزمن غیر اختصاصی بوده است. روش پژوهش: در این آزمایش بالینی، 20 کارمند (30 تا 40 سال)با درد مزمن کمر به طور تصادفی در دو گروه تمرینات ثبات مرکزی (n=10) و کنترل (n=10) پس از تحقیقات اولیه طبقه بندی شدند. در این آزمایش بالینی ، 20 فرد مبتلا به کمردرد با حداقل 3 ماه تجربه خفیف که سابقه جراحی یا ناراحتی مانند: فتق دیسک، سیاتیک، اسپوندیلیت آنکیلوزان، شکستگی، دیسکوپاتی و موارد دیگر نداشتند، وارد پژوهش شدند. برای ارزیابی شدت درد، به ترتیب از مقیاس آنالوگ بصری(vas) استفاده شد. ارزیابی های به عمل آمده در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون پس از ۸ هفته مداخله انجام گرفتند. یافته ها: برای اندازه گیری میانگین متغیرهای وابسته بین دو گروه در دو مرحله پیش ازمون و پس ازمون از ازمون تی استفاده شد. تجزیه و تحلیل اماری در سطح معنی داری 05/0 با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 انجام شد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل اماری (cst) نشان داد که تمرینات ثبات مرکزی برای کاهش شدت درد، بهبود نمرات عملکردی و پارامترهای کینماتیک توصیه می شود.
