1403/09/03
صفورا قاسمی

صفورا قاسمی

مرتبه علمی:
ارکید: https://orcid.org/0000-0003-4819-6447
تحصیلات: دکترای تخصصی
اسکاپوس: 56397840600
دانشکده:
نشانی: دانشگاه اراک، گروه فیزیولوژی و آسیب شناسی ورزشی
تلفن:

مشخصات پژوهش

عنوان
تاثیر و ماندگاری تمرینات اصلاحی بر کینماتیک اندام فوقانی بدنسازان مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه
نوع پژوهش
مقاله ارائه‌شده
کلیدواژه‌ها
کینماتیک اندام فوقانی، سندروم گیر افتادگی شانه، بدنسازان، کمربند شانه
سال 1402
پژوهشگران مهدی یوسفوند ، مسعود گلپایگانی ، صفورا قاسمی

چکیده

چکیده: سندرم گیرافتادگی شانه یک عارضه شایع در مفصل شانه است که باعث ایجاد درد، ناتوانی عملکردی و کاهش سطح فعالیت می‌شود. این سندرم معمولا در افرادی که درگیر فعالیت‌ها و ورزش‌های شامل حرکات چرخشی بالای سر هستند، از جمله بدنسازان دیده می‌شود. در این میان تمرینات اصلاحی به عنوان یک مداخله در توانبخشی عارضه مورد توجه قرار گرفته است. تمرینات مبتنی بر اصول NASM یکی از روش‌های جدید در توانبخشی و پیشگیری از آسیب‌های ورزشی شناخته شده است. لذا هدف از مطالعه حاضر، تعیین تاثیر و ماندگاری یک دوره تمرینات اصلاحی بر پارامتر‌های کینماتیکی کمربند شانه بدنسازان مبتلا به سندرم گیر-افتادگی شانه بود. در این تحقیق نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، 20 مرد بدنساز مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند؛ 10 نفر در گروه تمرینات اصلاحی و 10نفر در گروه کنترل. برای بررسی پارامترهای کینماتیکی ( جابجایی زاویه ای و سرعت زاویه‌ای حین حرکات فلکشن، ابداکشن و چرخش داخلی و خارجی بازو) از روش ویدئوگرافی و نرم افزار کینوویا استفاده شد. ارزیابی‌های به عمل آمده در طی سه مرحله؛ پیش آزمون، پس آزمون اول (پس از هشت هفته) و پس آزمون دوم (پس از 12 هفته) انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون تی مستقل و تحلیل کواریانس در سطح معنی داری 05/0 با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 تحلیل گردید. یافته‌ها نشان داد پس از گذشت هشت هفته از تمرینات اصلاحی تغییرات معناداری در پارامترهای بیومکانیکی کمربند شانه هنگام حرکات ذکر شده بین دو گروه مشاهده شد (05/0>p). ماندگاری تمرینات در متغیرهای مورد بررسی نیز پس از 12 هفته اختلاف معناداری بین دو گروه نشان داد (05/0>p). با توجه به نتایج بدست آمده می‌توان اظهار کرد یک دوره تمرینات NASM باعث افزایش جابه‌جایی و سرعت زاویه‌ای حرکات فلکشن، ابداکشن، چرخش خارجی و چرخش داخلی مفصل شانه در بدنسازان مرد مبتلا به سندروم گیرافتادگی شانه شد. بنابراین می توان اظهار کرد با کاربرد پروتکل تمرینی طراحی شده میتوان دامنه حرکتی و سرعت زاویه‌ای مفاصل کمربند شانه را افزایش داد. خصوصا در بدنسازانی که دچار سندرم گیر افتادگی شانه شده‌اند و نیاز به انجام حرکات قدرتی و تکراری بالای سر فراوانی در برنامه های تمرینی خود دارند می‌توان منجر به بهبود عملکرد آن‌ها شد. واژگان کلیدی : کینماتیک اندام فوقانی، سندروم گیر افتادگی شانه، بدنسازان، کمربند شانه