هدف: اضافه وزن و چاقی ممکن است با ناهنجاری کف پای صاف همراه بوده و یا یک عامل تشدید کننده باشند. بنابراین، هدف از اجرای این پژوهش، بررسی شاخص های بیومکانیکی کف پای دختران جوان دارای اضافه وزن در مقایسه با افراد نرمال حین کنترل پاسچر (Postural Control) (وضعیت بدن) بود. روش بررسی: نمونه آماری تحقیق را 44 دانشجوی دختر با میانگین شاخص توده بدن 67/1± 78/26 و 38/1± 35/21 به عنوان گروه اضافه وزن (22 نفر) و کنترل (22 نفر) تشکیل دادند. مشخصات آنتروپومتری و شاخص های کف پایی آن ها با استفاده از پدوسکوپ (Pedoscope) دوربین دار هنگام ثبات وضعیت بدن ثبت شد. از آزمون تی مستقل برای مقایسه نتایج بین گروهی و از ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی همبستگی بین شاخص توده بدنی (Body Mass Index; BMI) با پارامترهای بیومکانیکی کف پا استفاده شد. تست ها در سطح معناداری 05/0 و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 تحلیل شدند. یافته ها: گروه اضافه وزن در مقایسه با گروه کنترل، در پارامترهای عرض آرک (Arch Width)، شاخص استاهلی پای راست Right Staheli Index;SIR)) و چپ Left Staheli Index;SIL)) و شاخص چیپاکس- اسمیراک پای راست (Right Chipax-Smirak Index; CSIR) و چپ (Left Chipax-Smirak Index;CSIL) اختلاف معناداری داشتند (05/0> p). ضریب همبستگی بین BMI با پارامترهای بیومکانیکی کف پا در تمامی نواحی، رابطه مثبت و معناداری (05/0>p) نشان داد، که قوی ترین همبستگی بین BMI با CSIL (638/0= r و 001/0=p) بود. نتیجه گیری: یافته های تحقیق حاضر به این نکته تاکید دارد که اضافه وزن می تواند شاخص های بیومکانیکی کف پا را تحت تاثیر قرار دهد و ممکن است عامل تشدید کننده و یا مسبب کاهش قوس کف پایی بشود. بنابراین با کنترل وزن از سنین پائین باید از ابتلا به این ناهنجاری ها پیشگیری کرد.
