کاهش مقاومت نسبی یک سازه با افزایش اندازه آن تحت عنوان اثر اندازه شناخته می شود. در مهندسی عمران از آن جایی که امکان ارزیابی رفتار سازه های بزرگ با ساخت نمونه های آزمایشگاهی آن ها در مقیاس واقعی دشوار است و درنتیجه ضوابط طراحی معمولا از آزمایش بر روی نمونه های نسبتا کوچک حاصل می-شوند، این پدیده از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بر خلاف آزمایش های فراوان انجام شده بر روی مقاومت برشی اجزای بتنی، هنوز روش واحدی پذیرفته شده توسط اکثر آیین نامه های طراحی وجود ندارد. در عوض روابط طراحی از کشوری به کشور دیگر متفاوت است.در این تحقیق از روش اجزای محدود غیر-خطی برای تحلیل تیرهای بتنی فاقد خاموت تحت گسیختگی برشی استفاده شده است.بدین منظور ابتدا با شبیه سازی چند نمونه تیر با گسیختگی برشی به صحت سنجی مدل عددی اقدام شده و پس از اطمینان از نتایج مدل عددی، به بررسی پارامترهای موثر بر مقاومت برشی تیرهای بتنی لاغر پرداخته شده است.نسبت آرماتور طولی، نسبت دهانه برش به ارتفاع موثر تیر، مقاومت بتن و ارتفاع تیرها به عنوان پارامتر در نظر گرفته شده است. نتایج نشان دهنده آن است که با افزایش ارتفاع تیرها مقاومت برشی آن ها کاهش پیدا می-کند همچنین مشخص شد که حساسیت مقاومت برشی به اندازهتقریبا مستقل از پارامترهای دیگر است. در نهایت نتایج حاصل از تحلیل با روابط طراحی آیین نامه های متداول و چند رابطه موجود در ادبیات فنی پیشنهاد شده توسط محققین دیگر مقایسه شده و به ارزیابی آن ها پرداخته شدهاست.
