سوررئالیسم عنوان یک جنبش فرهنگی است که در اواسط دهۀ 0291 در دو حوزۀ هنرهای تجسمی و ادبیات اتفاق افتاد. پدیدآورندگان این مکتب برای بیان اهداف خود در آثارشان از عناصر فراواقعی بهره میبردند. هدف اصلی سوررئالیسم رهایی و آزادی کامل ذهن است. این مکتب به ادبیات و هنرهای ملل دیگر از جمله ایران نیز راه یافت و بر آنها تأثیر گذاشت. برخی از اشعار و رمانهای معاصر فارسی به لحاظ عناصر و اجزاء و کلیت فضا به آثار سوررئالیستی بسیار نزدیک میشوند. بوف کور صادق هدایت، شازده احتجاب هوشنگ گلشیری و سمفونی مردگان عباس معروفی با لحاظ تفاوت در بهرهمندی از شاخصههای سوررئالیستی، تحتتأثیر تفکر سورئالیستی بودهاند. رؤیا، جنون، نگارش خودکار، لحظۀ روانی، عشق و امر شگفت و فراواقعی نمونههای معدودی از ویژگیهای ادبیات سورئالیستی هستند که در این رمانها به تصویر کشیده شدهاند. نگارندگان در ابتدای این پژوهش نگاهی به سوررئالیسم و مقایسۀ آن با سوررئالیسم ایرانی داشته، سپس به تطبیق اصول این مکتب با این رمانها پرداختهاست و در نهایت اثبات شدهاست که برخی از اصول سوررئالیسم در این رمانها وجود دارد. با این حال از ویژگیهای سبکی رمانهای فارسی به شمار نمیرود
