پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش به روش معکوس بر آمادگی یادگیری خودراهبری،انگیزش تحصیلی و یادگیری دانشجویان گروه تکنولوژی آموزشی دانشگاه اراک انجام شد. این مطالعه به روش نیمه آزمایشی بوده است. آزمودنی ها در این مطالعه شامل دانشجویانی بودند که درس مقدمات کامپیوتر را در نیمسال اول تحصیلی 95-94 انتخاب کرده بودند،که در سه گروه به ترتیب گروه کنترل 13نفر،گروه آموزش معکوس انفرادی 14 نفر و گروه آموزش معکوس گروهی 14 نفر که آنها به روش تصادفی ساده انتخاب شدند.برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های انگیزش تحصیلی هارتر ، آمادگی یادگیری مهارت خودراهبری فیشر و همکاران که بومی سازی شده بود و آزمون یادگیری که توسط کارشناسان و اساتید مربوطه تأیید شده بود استفاده شد. برای تحلیل داده های پژوهش از شاخص آماری آزمون آنوا و آنکوا و همچنین از نرم افزار spss نسخه20 استفاده شد. مقایسه میانگین ها در سه گروه در متغییر آمادگی یادگیری خودراهبری افزایش را در گروه های آموزش معکوس نشان داد اما از لحاظ آماری اختلاف معناداری مشاهده نشد منتها در خرده مقیاس خودمدیریتی اختلاف آماری بین سه گروه معنادار نشان داده شد. در متغییر انگیزه تحصیلی نیز با افزایش مواجه بودیم و گروه آموزش معکوس انگیزه بیشتری نشان دادند اما تفاوت آماری بین سه گروه وجود نداشت منتها در خرده مقیاس انگیزه تحصیلی بیرونی بین سه گروه اختلاف آماری نشان داده شد و در متغییر یادگیری در مقایسه میانگین ها گروه های آموزش معکوس عملکرد و مهارت بهتری را نشان دادند و از لحاظ آماری بین سه گروه اختلاف معنی داری مشاهده نشد و اما در بخش عملی تفاوت آماری معنی داری وجود دارد. در این پژوهش سطح معناداری 0.05≥P در نظر گرفته شد.
