هدف از پژوهش حاضر طراحی الگوی کیفی اعتماد در روابط زناشویی بود. این پژوهش با روش کیفی از نوع نظریه داده بنیاد انجام گرفت. مشارکت کنندگان این پژوهش 12 زوج متاهل بودند که به صورت هدفمند-داوطلب انتخاب و مورد مصاحبه نیمه ساختار یافته قرار گرفتند. یافته‌های حاصل از مصاحبه‌ها بنابر رویکرد نظریه داده بنیاد در سه مرحله‌ی کد گذاری باز، کد گذاری محوری و کد گذاری گزینشی بررسی و تحلیل شدند. در مرحله‌ی کد گذاری باز، 14 مقوله عمده در ارتباط با اعتماد در روابط زناشویی حاصل شد. در مرحله کد گذاری محوری به ارائه یک مدل مفهومی بر پایه‌ی مقولات عمده پژوهش اقدام شد و سپس در مرحله کدگذاری گزینشی به مقوله‌ی مرکزی پژوهش دست یافته شد و یافته‌های پژوهش در قالب سیر داستانی بیان شد. یافته‌های این پژوهش نشان داد اعتماد در روابط زناشویی به صورت پایبندی، قابلیت اتکا و قابلیت پیش‌بینی نشان داده می‌شود. عوامل موثر در این اعتماد در روابط زناشویی شرایط علّی مانند : کفالت رفتاری، همراهی صادقانه و پیمان حفظ ازدواج است. زمینه‌ی خانوادگی و تربیتی و نیز شرایط زندگی پیش از ازدواج از جمله عوامل زمینه‌ای تاثیرگذار بر اعتماد در روابط زناشویی به شمار می‌آیند. افزایش خودآگاهی و خودشناسی و ارتقا رفتار بین فردی شرایط مداخله‌گر نامیده شدند که اعتماد در روابط زناشویی را تسهیل کرده و افزایش می‌دهند. زوجین استراتژی‌هایی از جمله تمرکز بر رفتارهای جلب کننده اعتماد، تمرکز بررفتارهای تداوم بخش اعتماد و بهره‌گیری از کمک تخصصی برای بهبود شرایط زندگی مشترک را به کار گرفته بودند. پیامدهای فردی، خانوادگی و اجتماعی پیامدهایی هستند که در نتیجه‌ی اعتماد در روابط زناشویی پدیدار می‌گردند. در انتها « اعتماد در روابط زناشویی: فرایندی فردی، خانوادگی و اجتماعی برای دستیابی به رضایت در ازدواج» به عنوان کد گزینشی از دل تمام داده‌ها و یافته‌های پژوهش بیرون آمد. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت پایبندی، قابلیت اتکا و قابلیت پیش‌بینی از عوامل تعیین کننده در نوع و میزان اعتماد میان زوجین هستند و کیفیت زندگی زناشویی را به صورت مستقیم تحت تاثر قرار می‌دهند و عاملی برای پیش‌بینی تداوم ازدواج هستند. شناخت این عوامل موثر رابطه زناشویی در حوزه مشاوره پیش از ازدواج و همچنین مشاوره خانواده در جهت استحکام ازدواج بسیار پرکاربرد هستند .
