راهبرد مدرسه – محوری در نظام آموزشی ایران از سال 1376 به عنوان اصلی ترین عامل اصالحات آموزشی به عنوان بستر تحقق مشارکت فراگیر و همه جانبه مردم در تعلیم و تربیت مطرح شده است )آقا زاده ، 1386 .)و به دنبال آن، در آیین نامه ی اجرایی مدارس مصوب 1379 در تعریف مدرسه محوری آمده است که مدرسه محوری راهبردی برای تسهیل دسترسی به اهداف تعلیم و تربیت از طریق واگذاری بخشی از اختیارهای تصمیم گیری به مدرسه می باشد.در حال حاضر و بر اساس راهکارهای سند تحول بنیادین آموزش و پرورش و مصوبه 2 -13 برنامه درس ملی در خصوص زمان آموزش ، تکالیف قانونی متعددی پیش روی ما قرار داده است ، از جمله کیفیت بخشی به محیط های یادگیری ، متناسب سازی برنامه های درسی با نیازها و شرایط اقلیمی و جغرافیایی استان ها ، جلب مشارکت حداکثری خانواده ها ،دستگاه های فرهنگی ، هنری ، خدماتی ، مذهبی ، تولیدی و ... در طراحی و اجرای برنامه ها و فعالیت های خارج از کالس و مدرسه و ارتقای توانمدی های معلمان برای مشارکت موثر آنان در برنامه ریزی درسی در سطح مدرسه و ... این دسته مصوبات قانونی یکی از خاستگاه های اصلی » برنامه ریزی درسی مدرسه « است .پژوهش حاضر با هدف شناسایی چالش ها و فرصت های طرح بوم مدارس در کیفیت بخشی به زیست بوم دانش آموزان در نظام آموزشی ایران و به شیوه ی مرور نظامند از طریق یافته های پژوهش نشان داد شد که اجرای چنین کار مهمی با چالش و موانعی هم روبرو است. از مهم ترین آن ها؛ سطحی نگری، جایگزینی و به فراموشی سپردن آن است.یافته های پژوهش نشان داد مولفه های پداگوژی معلمان، مشارکت معلمان، مشارکت اولیا، موقعیت اجتماعی و فرهنگی مدارس و امکانات موجود در مدارس دارای تفاوت معناداری در اجرای برنامه ویژه مدرسه است. بر این اساس تمام مولفه های مورد اشاره نقش موثری در اجرای برنامه و یژه مدرسه )طرح بوم( ایفا می کنند.
