شخصیت پردازی در رمان نویسی یکی از مباحثی است که در روح و جان نویسنده ریشه دارد. عنصر شخصیت و شخصیت پردازی در پویایی بخشیدن بیشتر، به داستان، کمک ویژه ای به نویسنده می کند. از آن جایی که داستان ها بر پایه عنصر شخصیت بنا می شوند، شکل گیری داستان بدون حضور شخصیت ها غیر ممکن است. هرقدر که شخصیت پردازی به شکل قوی تری انجام شود، جذابیت و گیرایی داستان افزایش می یابد ورمان را با موفقیت بیشتری روبرو می کند. «فرانکشتاین فی بغداد» یکی از رمان های معروف احمد سعداوی است که در آن به شخصیت و شخصیت پردازی اهمیت زیادی داده شده است. در این پژوهش، شیوه شخصیت پردازی احمد سعداوی در این رمان با تکیه بر عناصر: گفتگو، رفتار، نام، محیط و ظاهر و در قالب شخصیت های مختلف داستان، بررسی می شود و همچنین به چگونگی معرفی هر کدام از شخصیت ها توسط نویسنده و این که این عناصر چگونه به مرور در روند داستان باعث می شوند مخاطب با شخصیت ها ارتباط بر قرار کند و آن ها را بپذیرد، پرداخته شده است.همچنین نویسنده با در هم آمیختن واقعیت و خیال در متن داستان،باعث افزایش جذابیت داستان شده و در این امر به کیفیت عناصر داستان و انسجام آن ها توجه زیادی داشته است.
